Jakąkolwiek rolę życiową i zawodową wykonujemy, to głównym zadaniem współczesnego człowieka w zachodnim świecie wzajemnych połączeń i systemów wydaje się być poszukiwanie równowagi i balansu w tym, co robimy na co dzień. Przyjmijmy, że tak jak wszystkie inne psychologiczne cechy i zmienne, zdolność człowieka do balansowania w równowadze w znacznej mierze zależna jest od wpływu kultury i środowiska, w którym żyjemy.
Kategoria: Artykuły z czasopisma
Stres jest naturalną reakcją organizmu na różne nieprzewidziane i negatywne sytuacje w życiu. Może się on jednak różnić swoim nasileniem. Przewlekły i długotrwały stres bardzo często odbija się na zdrowiu. Nie chodzi tu jedynie o choroby psychiczne. Badania potwierdzają silną zależność mózgu od reszty ciała. Przewlekły stres wpływa również na niektóre organy, mięśnie albo problemy z układem pokarmowym. Do jakich chorób może przez to doprowadzić?
Według Agencji Praw Podstawowych Unii Europejskiej (FRA, 2017) każdego roku 2,5 mln dzieci jest angażowanych w postępowania sądowe w UE. Udział dzieci jest kluczowy, na co wskazują zapisy prawa międzynarodowego oraz Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawach dziecka. Zapewnienie przyjaznych warunków podczas wysłuchania w sprawach cywilnych jest istotne dla sprawnego funkcjonowania wymiaru sprawiedliwości. Niezbędne jest, aby dzieci uczestniczące w wysłuchaniu czuły się bezpieczne i szanowane, a także aby minimalizować stres i ryzyko ich wtórnej traumatyzacji.
Wychowanie jest jednym z najważniejszych procesów, których celem jest przygotowanie dziecka do dorosłego życia. W dzisiejszych czasach, inaczej niż to było kiedyś, placówki oświatowe nie są miejscem, gdzie jedynie wpaja się obowiązujące normy, ale też tworzy się w nich warunki do wszechstronnego rozwoju. Nad całością tego procesu powinien czuwać psycholog jako specjalista w dziedzinie wychowania.
Zdolność do mentalizowania pozwala zrozumieć, że zarówno nasze, jak i innych zachowania są wynikiem uczuć, potrzeb, myśli i przekonań. Świadomość tego procesu bezpośrednio przekłada się na nasze odpowiedzi na zachowanie. Mentalizacja pozwala bardziej adekwatnie zareagować, bo odpowiadamy nie tylko na to, co dana osoba robi, ale przede wszystkim na to, co czuje i czego potrzebuje.
Do niedawna panowało przekonanie, że zaburzenia osobowości mogą zostać rozpoznane dopiero u pacjentów, którzy ukończyli 18. r.ż. Jednak pogląd ten dotyczył ostatecznego postawienia takiego rozpoznania, nie zaś obserwowania cech i trudności przejawianych przez dzieci i młodzież w okresie rozwojowym.
„Doznania cielesne tworzą podstawę rozwoju dziecka od kołyski aż po osiągnięcie pełnej dojrzałości oraz autonomii” (Levine, 2017).
Dzieci, w konflikcie między rodzicami, mimo że dotyka on ich bezpośrednio, pozostają nierzadko bez możliwości wpływu na podejmowane decyzje, bez szansy na wyartykułowanie swoich potrzeb, na zrozumienie całej sytuacji i przygotowanie się do nadchodzących zmian (Wallerstein używa w tym kontekście pojęcia „ukrytych klientów” mediacji). W obliczu wzrastającej liczby rozwodów i mediacji rozwodowych, jak również w odniesieniu do konfliktów innego typu podejmowanych na gruncie mediacji rodzinnej, zasadne wydaje się pytanie o możliwości włączenia dziecka (perspektywy dziecka) w proces mediacyjny, a tym samym upodmiotowienie go.
W opinii większości społeczeństwa procedury adopcyjne są żmudne, trudne i ciężkie do udźwignięcia. Rodzice adopcyjni postrzegani są jako odważni, ale i w pewnym stopniu szaleni.
Bullying jako forma przemocy pojawia się w różnych środowiskach już od najmłodszych grup przedszkolnych (Tłuściak-Deliowska, 2017). Rozumiany jest jako niebezpieczne i agresywne zachowanie, które posiada konkretną charakterystykę (Orpinas, Horne, 2006). Przybiera różne formy, jednak wyróżnia je świadome i długotrwałe oddziaływanie przemocowe oraz dysproporcja sił między oprawcą a ofiarą.
Rola psychologa w interdyscyplinarnym zespole, który zajmuje się diagnostyką spektrum autyzmu, jest istotna, podobnie jak innych specjalistów wchodzących w skład takiego zespołu. Kluczowym pojęciem jest współpraca pomiędzy poszczególnymi specjalistami, a o rzetelności diagnozy świadczą różne kroki diagnostyczne podjęte podczas całego procesu oraz to, że danemu przypadkowi przypatruje się więcej niż jedna osoba. Zwykle są to: lekarz specjalista – psychiatra dzieci i młodzieży lub neurolog dziecięcy, pedagog specjalny, logopeda i właśnie psycholog.
Minimalna dawka lęku jest niezbędna do rozwoju. Odczucie lęku mobilizuje organizm, pobudza do podjęcia zachowań w kierunku zmiany dotychczasowej, niekorzystnej sytuacji. Jest niezbędnym elementem w procesie kształtowania własnego Ja, własnej osobowości, relacji z innymi. Jednak przekroczenie granicy między konstruktywnym lękiem, będącym zdrową reakcją obronną a zaburzeniem, jest często niezauważalne i prowadzi do obniżenia jakości życia. Doniesienia badawcze wskazują, że pomimo podejmowanych działań profilaktycznych wzrasta liczba trudności lękowych u dzieci, maskowanych często symptomami somatycznymi.