Podejrzany to osoba, wobec której w trakcie postępowania przygotowawczego wydano postanowienie o przedstawieniu zarzutów albo której bez wydania takiego postanowienia postawiono zarzut w związku z rozpoczęciem przesłuchania w charakterze podejrzanego. Mówiąc prościej, jest to osoba, która formalnie jest podejrzewana o popełnienie czynu zabronionego i w związku z tym uzyskuje szczególny status w sprawie, a co za tym idzie – szczególne obowiązki, ale też przywileje.
Kategoria: Artykuły z czasopisma
Fascynacja sprawcą, przestępstwem, przyczynami, dla których zostało popełnione, ale także metodami wykrycia sprawcy i dowiedzenia mu winy w coraz większym stopniu inspiruje literaturę, film i kulturę popularną. Można zaryzykować stwierdzenie, że technika kryminalistyczna, teorie kryminologiczne, „kuchnia” pracy śledczej i operacyjnej policji czy prywatnych detektywów trafiły „pod strzechy”. Czym są psychokryminalistyka i psychokryminologia oraz czym się zajmują?
„Muzyka leczy mnie z depresji zręczniej od lekarza, bez dodatkowych cierpień i bez pieniężnego honorarium” – powiedziała George Sand, ukochana wielkiego polskiego kompozytora – Fryderyka Chopina. Czy jej słowa oddają w pełni charakter tego, co dziś znamy pod pojęciem muzykoterapii? Czy faktycznie można wykorzystywać muzykę, aby skutecznie wpływać na poprawę funkcjonowania człowieka?
Coraz więcej w naszych gabinetach pojawia się nastolatków. Nigdy nie było łatwo być w wieku dojrzewania, ale okazuje się, że obecnie bywa jeszcze trudniej niż w przeszłości. Może brzmieć to jak pewien paradoks – ekonomicznie i cywilizacyjnie wchodzimy bowiem na coraz wyższe poziomy. Mimo to, a może właśnie dlatego, poziom stresu wśród ludzi nie spada, a rośnie. Rośnie także skala problemów psychicznych wśród dzieci i młodzieży. Jako specjaliści pracujący z młodzieżą, spotykamy się z depresją i towarzyszącymi jej problemy, takimi jak ruminacje (natrętne myśli) kończące się czasem próbą samobójczą, zaburzenia lękowe, fobie, napady paniki, nie mówiąc już o zaburzeniach ze spektrum autyzmu czy zaburzeniach odżywiania.
Psychologia jest dziedziną nauki, która zajmuje się badaniem mechanizmów, jakie rządzą psychiką człowieka. Nic więc dziwnego w tym, że tak wiele osób fascynuje się nią, starając się poznać ją jak najlepiej - np. poprzez studia psychologiczne. Zanim jednak rozpoczniesz zajęcia na tym kierunku, warto poznać kilka pozycji książkowych, które pozwolą Ci zrozumieć podstawowe pojęcia psychologiczne, a także lepiej zrozumieć siebie. Po które warto sięgnąć? Czym się kierować przy ich wyborze? Sprawdź, jak wybrać te najbardziej wartościowe.
Dyspareunia i pochwica to terminy odnoszące się do bólu odczuwanego przez kobiety w czasie współżycia. Dyspareunia to dyskomfort w czasie samego współżycia, pochwica to dotkliwy, przewlekły i nawracający ból wejścia do pochwy oraz skurcz mięśni wokół pochwy, często uniemożliwiający współżycie.
Etymologia określenia hipochondria pochodzi z greckiego słowa hipokhondria, oznaczającego chrząstkę i ma związek ze starożytnym przekonaniem, że wnętrzności klatki piersiowej odpowiadały za smutek, zamartwianie się i melancholię. Zaburzenia hipochondryczne polegają na nadmiernym niepokoju i przekonaniu, że jest się chorym na ciężką chorobę somatyczną (lub ona dopiero się rozwija), a jednocześnie człowiek nie ma objawów fizycznych lub są one minimalne.
Główną cechą zaburzeń somatoformicznych są objawy fizykalne występujące bez obecności choroby somatycznej, działania żadnej substancji chemicznej ani choroby psychicznej. Objawy nie są celowo wytwarzane w odróżnieniu od symulacji i zaburzeń pozorowanych i nie można ich wyjaśnić inną chorobą lub wpływem przyjmowanych substancji (Siwiak-Kobayashi, 2002).
Uzależnienie to silne pragnienie lub poczucie przymusu przyjmowania substancji psychoaktywnych. Upośledza ono zdolność kontroli nad zachowaniem związanym z przyjmowaniem substancji. Występuje silne pochłonięcie sprawą przyjmowania substancji przejawiające się istotną zmianą dotychczasowych zamiłowań i zainteresowań.
Choroby przewlekłe u dzieci mogą powodować stres i niepokój u rodziców, a także u samych dzieci. Jednocześnie mogą pełnić funkcję przybliżającą członków rodziny do siebie. Dzięki objawom choroby dzieci zyskują uwagę i troskę, która pozwala zaspokajać ich potrzebę bliskości i akceptacji. Należy jednak pamiętać, że tak uzyskana uwaga odsłania nieprawidłowości w systemie rodzinnym.
Od lat 90. XX wieku uwagę środowisk naukowych przykuwać zaczęło zaburzenie postrzegania własnego ciała, w którym jednostka (zazwyczaj mężczyzna) obsesyjnie skupia się na swej muskulaturze przy braku poczucia satysfakcji ze swojego wyglądu. Początkowo zjawisko to zaobserwowano w środowisku kulturystów, którzy manifestowali irracjonalne przekonania na temat swojego ciała, spostrzegając je jako zbyt wątłe. Z tego powodu zaburzenie to określono mianem odwrotnej anoreksji (ang. reverse anorexia), dla której z kolei charakterystyczne jest przekonanie o tym, że ciało jest zbyt obfite, masywne, tłuste itp.
Wpływem psychiki na ciało i zależnością układu nerwowego oraz odpornościowego od stanu psychicznego dzisiaj zajmuje się psychoneuroimmunologia (Ader, Cohen, Felter, 1995), a medycyna sama w sobie od początku swojego istnienia. „Jest wielkim błędem naszego czasu, że lekarze oddzielają duszę od ciała” – twierdził Hipokrates. Dwa i pół tysiąca lat później zaczynamy to naprawiać i obecność psychoterapeuty w zespole medycznym, choć powoli, jednak coraz częściej staje się standardem. Te dwa nurty troski o zdrowie człowieka tym są skuteczniejsze, w im lepszym są porozumieniu.