Podstawowe znaczenie w terapii neuropsychologicznej ma zjawisko plastyczności mózgu (Ognik, 1998), które wykorzystuję w praktyce prowadzonej według własnych metod. Tematyka niniejszego krótkiego opracowania została podyktowana potrzebami, z którymi spotykam się na co dzień podczas mojej ponad 35-letniej praktyki. Opis niektórych tematów poprzedzam krótkim studium przypadku badanej osoby.
Kategoria: Artykuły z czasopisma
Człowiek w sposób naturalny dąży do szczęścia, a jedną z dróg do niego jest lepsze poznanie i zrozumienie siebie. Warto rozpocząć poszukiwania od określenia typu osobowości, wówczas łatwiej będzie zmierzyć się ze słabościami i w naturalny sposób rozwijać swoje mocne strony.
W środowisku biznesowym coraz więcej firm świadomie decyduje się na wprowadzenie praktyki coachingu w kalendarz regularnych działań, które mają na celu psychoedukację, a w konsekwencji rozwój pracowników i oczekiwaną zmianę. Coaching biznesowy może stanowić swoiste best practice w holistycznym myśleniu o dobrostanie i zdrowiu psychicznym pracowników.
Sercem grupy jest proces grupowy, sercem procesu grupowego są relacje, a sercem relacji są emocje. I jakkolwiek doświadczanie emocji w relacjach wydaje się być trudne, to właśnie w nich tkwi potencjał poprawy naszego funkcjonowania społecznego. Trening interpersonalny jako narzędzie pracy z emocjami w grupie podpowiada, jak to zrobić.
Obecne czasy cechuje „kultura narcyzmu”: konsumpcjonizm, kult ciała, osłabienie wrażliwości na relację i drugiego człowieka, pogoń za sukcesem. Towarzyszy nam narcyzm (Lash, 2015).
Metaanaliza dokonana w 2018 r. przez Volkert, Gablonskiego i Rabund sugeruje częste występowanie wszystkich zaburzeń osobowości w populacji państw zachodnich – 12,16%, w tym 1,23% dla narcystycznego zaburzenia osobowości (Bagińska, 2021).
Uważność w relacji partnerskiej może być rozumiana m.in. jako forma praktykowania świadomości własnych stanów wewnętrznych, empatyczna obserwacja w kontakcie z drugą stroną, wyrównywanie w obszarze dawania i brania, a szczególnie stała świadomość ewoluującej relacji między partnerami. Zasadniczym celem uważnego, pogłębionego kontaktu między partnerami jest dostrojenie na poziomie emocji, potrzeb, cielesności oraz współdziałanie i wzajemne wpływanie na siebie w toku licznych doświadczeń życiowych oraz kolejnych etapów rozwoju związku.
Organizacja to ludzie, a ludzie stanowią cenne źródło informacji o samej organizacji – począwszy od kultury organizacyjnej, poprzez stres w pracy, satysfakcję z zatrudnienia, specyfikę motywacji do pracy, a skończywszy na czynnikach indywidualnych świadczących o dopasowaniu człowieka do organizacji. Jak zatem owe informacje pozyskać i co zrobić, aby pozyskane dane stanowiły rzetelne źródło wiedzy na temat organizacji? Oczywiście, należy właściwie zaprojektować proces badania organizacji, w tym także zaplanować wykorzystanie metod i narzędzi badawczych, które pomogą dotrzeć do informacji wyjaśniających interesujący badacza problem.
Superwizja w psychoterapii jest niezbędnym wymogiem zarówno w pracy psychoterapeutycznej, jak również w wielu innych dziedzinach obejmujących pracę z ludźmi. Początkujący terapeuci zadają liczne pytania dotyczące superwizji: „Czym ona jest?”, „Dlaczego jest konieczna?”, „Co się podczas superwizji dzieje?”.
„Chociaż prawdopodobnie mężczyźni cierpią na depresję równie często jak kobiety, statystyki pokazują, że znacznie trudniej im szukać pomocy czy rozmawiać o tym z przyjaciółmi lub krewnymi”1 (Maud, 2006). Mężczyźni w przeszłości byli postrzegani jako żywiciele, opiekunowie i obrońcy. W związku z tym bywają przerażeni, gdy odczuwają depresję, ponieważ tracą w tym swoją siłę i pewność siebie. Ponadto przyjęcie, że jest się kruchym, podatnym na zranienia i potrzebuje się pomocy jest bardzo trudne dla mężczyzn. Dlatego zjawiskiem obecnym w zachowaniach mężczyzn, zwłaszcza tych tzw. wysoko funkcjonujących, bywa ukrywanie czy maskowanie depresji2.
Profilaktyka i praca terapeutyczna z grupami zawodowymi narażonymi na zjawisko wtórnej traumatyzacji
We współczesnym świecie ludzie narażeni są na zdarzenia o charakterze traumatycznym. Wielu z nich w tych trudnych sytuacjach potrzebuje specjalistycznej pomocy. Osoby pomagające zawodowo same są narażone na jej doświadczenie w sposób pośredni. Tego rodzaju praca stanowi dla osób pomagających poznawcze i emocjonalne wyzwanie i może zagrażać homeostazie organizmu (Popiel i in., 2019) oraz prowadzić do wystąpienia wtórnej traumatyzacji rozumianej także jako wtórny stres traumatyczny (STS – Secondary Traumatic Stress) określany również jako aburzenie po wtórnym stresie traumatycznym (STSD – Secondary Traumatc Stress Disorder) (Ogińska-Bulik, 2021).