dr n. med.; psycholog; wieloletni nauczyciel akademicki UAM, prowadził zajęcia z zakresu neuropsychologii oraz neuronauki; staże naukowe odbywał w Polsce oraz w Wlk. Brytanii; praca doktorska dotyczyła padaczki i plastyczności mózgu; od 35 lat prowadzi prywatny ośrodek neuropsychologii, pracuje z dziećmi i dorosłymi; zajmuje się też psychologią sportu. Autor dziękuje pani mgr Weronice Chruszczyńskiej za pomoc w przygotowaniu tego tekstu do druku.
Podstawowe znaczenie w terapii neuropsychologicznej ma zjawisko plastyczności mózgu (Ognik, 1998), które wykorzystuję w praktyce prowadzonej według własnych metod. Tematyka niniejszego krótkiego opracowania została podyktowana potrzebami, z którymi spotykam się na co dzień podczas mojej ponad 35-letniej praktyki. Opis niektórych tematów poprzedzam krótkim studium przypadku badanej osoby.
