Kategoria: Artykuły z czasopisma

Wsparcie, jakie otrzymują dzieci adopcyjne w Polsce, jest niejednorodne i zależy od miejsca zamieszkania dziecka, pracy ośrodka adopcyjnego oraz dostępności specjalistów. Poniżej znajduje się pogłębiony opis przypadku oraz analiza dobrych praktyk zastosowanych w sytuacji dziewczynki zaadoptowanej około trzeciego roku życia. Pozwala to prześledzić proces terapeutyczny prowadzony przez rodziców adopcyjnych ściśle współpracujących z terapeutami więzi.

Coraz więcej uwagi poświęca się występowaniu zaburzeń więzi w etiopatogenezie zaburzeń osobowości. Warto zatem przypomnieć kryteria diagnostyczne zaburzeń osobowości. Najczęściej opisuje się je jako głęboko zakorzenione, trwałe, nieadaptacyjne wzorce relacji z otoczeniem, myślenia o nim i postrzegania go, które powodują trudności we wszystkich aspektach funkcjonowania danej osoby.

Jednymi z najczęściej występujących zaburzeń psychicznych są zaburzenia lękowe, dla których interwencją obok farmakoterapii jest psychoterapia. W niniejszym artykule poświęcono uwagę psychoterapii poznawczo-behawioralnej w oparciu o uwarunkowania powstawania tej grupy zaburzeń, jakimi są m.in. pozabezpieczne style przywiązania oraz wynikające z nich negatywne i wywołujące lęk schematy w obszarze własnej osoby, przekonań o świecie społecznym, jak również relacji z nim.

Ważnymi czynnikami wpływającymi na prawidłowy rozwój dziecka są miłość, troska i wrażliwość na jego potrzeby. Dzieci, aby wzrastać i się rozwijać, muszą czuć się bezpieczne i kochane. Wydaje się to oczywistością. W dzisiejszych nurtach wychowania mówi się dużo o rodzicielstwie bliskości. Wielu rodziców rozumie, że mały człowiek potrzebuje przede wszystkim dobrych i bezpiecznych relacji społecznych, które dadzą mu poczucie bezpieczeństwa. Dlatego tak niezwykle trudne są sytuacje, w których dziecko jest krzywdzone.

Współczesne metaanalizy wyników badań dotyczących psychoterapii wskazują, że tym, co przede wszystkim wiąże się z jej skutecznością, jest nie tyle szkoła psychoterapii i związana z nią technika, a jakość relacji terapeutycznej (Samardzić i Nikolić, 2014).

Celem artykułu jest przedstawienie podstawowych założeń zaburzeń przywiązana w oparciu o teorie wyjaśniające kształtowanie się więzi. Jednocześnie autorka chce przedstawić zarys myślenia systemowego, który może być pomocny w zrozumieniu dzieci i ich rodzin oraz zgłaszanych przez nich problemów. Posłużenie się przykładami użycia techniki pytań cyrkularnych może stanowić zbiór praktycznych wskazówek do pracy z rodzinami. Terapia systemowa może być użyteczną techniką do pomocy rodzinom borykającym się z problemem zaburzenia więzi.

Niezależnie od myśli, którą kierujemy się w swojej pracy jako terapeuci, niezależnie od teorii, w świetle której postrzegamy klienta i jego świat, niezależnie od narzędzi, jakie wykorzystujemy w swojej pracy psychologicznej i terapeutycznej, użyteczne jest zapoznawanie się z dobrobytem wiedzy i nauki, które mogą się stać niejednokrotnie inspiracją i drogą, jaką poprowadzimy relacje z klientem.

Klientka, lat 26, z diagnozą depresji nawracającej, skierowana na terapię przez lekarza psychiatrę. Początkowo praca z klientką była prowadzona w kierunku depresji. Dopiero po około dwóch miesiącach pani Klaudia przyznała się do traumatycznego wydarzenia w życiu – doświadczenia przemocy seksualnej w związku partnerskim. Na poruszenie tego wątku namówił klientkę obecny partner.