Jeszcze dekadę temu (a czasem w niektórych środowiskach po dziś dzień) kobiety dostrzegały swoją seksualność głównie w sytuacjach, w których powodowała ona troski i problemy. Jak pomóc kobiecie wspierać jej zdrową seksualność w gabinecie terapeutycznym?
Kategoria: Artykuły z czasopisma
Współczesna kultura masowa XXI wieku oraz środki masowego przekazu wskazują coraz powszechniej obowiązujące standardy promowanego wizerunku ciała i wyglądu. Presja i internalizacja promowanych przez kulturę masową i środki przekazu norm dotyczących kobiecego ciała narzuca na młode Polki potrzebę realizacji wielu restrykcyjnych zachowań wobec odżywiania i aktywności fizycznej, aby do ideału w wyglądzie ciała się zbliżyć. Dążenie do lansowanego w kulturze masowej wyidealizowanego wyglądu ciała często skutkuje rozwojem niezadowolenia z jego obrazu, a w efekcie podjęciem nadmiernie restrykcyjnych diet, głodówek oraz różnych antyzdrowotnych zachowań (np. prowokowanie wymiotów oraz nadużywanie leków i suplementów).
Praca z oddechem zdobywa coraz szersze kręgi zwolenników. Oddech jest zawsze przy nas obecny i możemy z niego korzystać „za darmo”. Jest „gotowy do użycia” w każdej chwili, jeśli nauczymy się, jak go odpowiednio stosować.
Jak zauważyć swoją kobiecość i dbać o nią w patriarchalnym świecie? Czy można być delikatną, wrażliwą, zmysłową i jednocześnie odważną, silną kobietą?
Zaledwie 60 lat temu polisomnografia i pierwsze systemy kodowania stadiów snu umożliwiły dokładny fizjologiczny opis tego, co dzieje się z nami, kiedy śpimy. Prowadzone obserwacje pozwoliły podzielić sen na dwa rodzaje – sen NREM, czyli sen bez szybkich ruchów gałek ocznych i sen REM, czyli sen z szybkimi ruchami gałek ocznych, dla którego charakterystyczne jest występowanie marzeń sennych.
Wsparciem kobiet z niepełnosprawnością intelektualną w roli rodzicielskiej nie zajmuje się wielu specjalistów. Osób z niepełnosprawnością jednak przybywa, dlatego niezwykle ważne jest zapewnienie im odpowiedniego systemu pomocy w rodzicielstwie.
Niniejszy artykuł jest autorską refleksją na temat zmieniającej się perspektywy eksplorowania zagadnień dotyczących wykorzystania seksualnego dziecka oraz jego konsekwencji. Zagadnienia te zostały ułożone w porządku historycznym, odzwierciedlającym kolejne fazy poznawania przedmiotowego zjawiska wraz ze wzrastającą złożonością jego ujmowania.
Alkohol wpisany jest w naszą polską kulturę od zawsze. Jednak to, co kiedyś uchodziło za typowo męską przypadłość, zaczęło dotyczyć coraz większej liczby kobiet, a nawet dziewczynek w okresie dorastania. Dane Głównego Urzędu Statystycznego oraz Państwowej Agencji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych jasno wskazują, że we współczesnej Polsce, szczególnie w dużych miastach, wśród kobiet o średnim i wysokim statusie materialnym problem alkoholowy narasta.
W wyniku modernizacji społeczeństwa zmieniły się normy społeczne. Ideałem stał się człowiek sukcesu, zaczęto przywiązywać szczególnie silną wagę do pieniędzy, pozycji społecznej, sławy i urody. Media wmówiły ludziom, że wigor, przedsiębiorczość, majętność i atrakcyjność fizyczna to warunki wartości współczesnego człowieka.
Ewa, lat 37, kiedy zaczyna terapię, mówi głównie o swoich związkach: „Mężczyźni, z którymi byłam, mówili o mnie w różny sposób: czasami bluszcz, pijawka, często mówili, że ich przytłaczam albo że się duszą, że jest mnie za dużo. A czasami, że czują się, jakby byli moim rodzicem i mają tego dosyć. Momentami to bolało, na pewno nie złościło, ale mój partner był zawsze dla mnie najważniejszy. Często mam tak, że się budzę w nocy i sprawdzam, czy mój partner na pewno dalej leży przy mnie. A jeśli coś mu się stanie albo mnie zostawi? Jak sobie poradzę? Kto wtedy się mną zaopiekuje?”.
Kobiecość jest pojemnym pojęciem. Wiąże się z tożsamością, płciowością, pełnieniem ról, całkowicie zewnętrznymi przejawami kobiecości, takimi jak wygląd, uroda i ich społeczne wzorce. To, co jest pod nimi głębiej, to psychiczne struktury z polem nieświadomym, powiązane z instynktami, zadaniami rozwojowymi oraz powiązane z praobrazami, czyli – jak mówimy w analizie jungowskiej – archetypami rozumianymi jako wzorce odziedziczone biologicznie oraz, co równie istotne, szczególnie dla tematu kobiecości – z obrazami uwarunkowanymi kulturowo.
Role i stereotypy przypisywane kobietom i mężczyznom, wraz z czynnikami biologicznymi zależnymi od płci, przyczyniają się do różnic w doświadczaniu przez nich zaburzeń zdrowia psychicznego oraz w strategiach poszukiwania pomocy w tym zakresie. Różnice w rozpowszechnieniu występowania zaburzeń psychicznych to tylko jeden z aspektów, w którym rolę odgrywa płeć. Kobiety i mężczyźni różnią się także w tym, jak są diagnozowani, jak przebiegają ich zaburzenia i ich leczenie.