Przedstawiany powszechnie obraz uzależnionej kobiety bardzo często jest zdecydowanie inny niż stereotypowy obraz uzależnionego mężczyzny. Wyniki badań wskazują, iż prawie 14% mężczyzn i 4% kobiet w Polsce pije alkohol w sposób zwiększający możliwość wystąpienia szkód społecznych czy zdrowotnych. Analizując grupę kobiet szczególnie zagrożonych, wskazuje się na osoby w przedziale wiekowym 18–29 lat, mające wykształcenie wyższe i mieszkające w miastach o liczebności 50–500 tys. mieszkańców. Kobiety te najczęściej spełniają się zawodowo, pracują na samodzielnych, niezależnych stanowiskach, cały czas podnosząc swoje kwalifikacje.
W Polsce, szczególnie w ostatnim czasie, sporo mówi się o równouprawnieniu. Jest to temat na tyle istotny i wieloaspektowy, że często wywołuje silne emocje. Ograniczając się jednak do poruszanych kwestii uzależnienia kobiet, można odnieść wrażenie, że kobiety, których ten właśnie problem dotyczy, są odbierane i traktowane przez społeczeństwo gorzej niż mężczyźni. Wprost mówi się, że kobiecie „nie wypada”. Kobieta zaniedbująca dzieci i rodzinę, nadmiernie przy tym pijąca czy sięgająca po inne środki psychoaktywne, staje się obiektem napiętnowania. Ludzie poddający ocenie tego typu zachowania bardzo często dokonują jej przez pryzmat ewentualnego poszkodowanego dziecka, nad którym pijąca kobieta sprawuje opiekę.
Kobieta uzależniona – to nie wypada?
W latach międzywojennych i powojennych, czyli nie tak odległych czasach, praktycznie nie dostrzegano problemu uzależnienia kobiet. Pewien powszechnie funkcjonujący wzór kobiecości nie przewidywał picia alkoholu czy tym bardziej przyjmowania narkotyków. Pytanie, czy był to stan faktyczny, czy raczej wynikał z braku otwartości i gotowości do ujawnienia problemu przez same zainteresowane w obawie przed napiętnowaniem i konsekwencjami społecznymi?
Nawet dzisiaj, gdy mamy większą łatwość i gotowość do rozmów na trudne tematy, obserwuje się pewną zależność – otóż kob...
