Przegląd badań w literaturze potwierdza zachodzący w kulturze proces westernizacji, a wraz z nim rozpowszechnianie zunifikowanego obrazu wzorca kobiecego ciała. Wskazywane coraz częściej w kulturze masowej zjawisko westernizacji znajduje powiązanie z opublikowaną już w literaturze teorią uprzedmiotowienia ciała kobiet opracowaną przez Fredrickson i Roberts (1997). Podkreśla się w niej znaczenie obecnych w massmediach seksualnych aspektów kobiecego wizerunku i rozwoju uprzedmiotowienia żeńskiej płci. Socjokulturowa teoria uprzedmiotowienia ciała Fredrickson i Roberts (1997) oraz zachodzące w procesie westernizacji zmiany co do kryteriów związanych z pożądanym wizerunkiem ciała podkreślają z jednej strony funkcję czynników psychologicznych (np. samooceny), a z drugiej wskazują na znaczenie socjokulturowych predyktorów w rozwoju obrazu ciała u młodych osób i stosowania antyzdrowotnych zachowań. Kobiety przejawiające wysoki poziom uprzedmiotowienia ciała ujawniają przedmiotowy stosunek do własnego ciała, traktując je jak przedmiot, który istnieje tylko dla zadowolenia i przyjemności innych.
Kobiety i dziewczęta przyjmujące przedmiotową postawę wobec ciała myślą i oceniają je tylko z perspektywy atrybutów związanych z atrakcyjnością i wyglądem zewnętrznym. Jeśli wygląd ciała nie spełnia standardów społecznych, budzi niezadowolenie osoby i motywuje ją do zachowań, których celem jest spełnienie socjokulturowych standardów promujących atrakcyjny wizerunek ciała. Podejmowane zachowania wobec ciała nie są poddane obiektywnej ocenie opartej o normę BMI oraz pozytywne wobec ciała emocje i myśli. Samoocena ogólna kobiety i jej ciała odzwierciedlają adekwatne postrzeganie wymiarów ciała, odczuwanie płynących z ciała różnorodnych bodźców, doznań (np. bólu, dotyku, głodu, sytości) oraz wskazują – poprzez czynione przez kobietę narracje na temat uczuć i myśli – że są adekwatne do BMI i tym samym pomocne dla utrzymania stanu zdrowia. Coraz częściej zjawisko westernizacji w populacji kobiet sprzyja i umacnia nadmierne dążenie do osiągania często nierealnych socjokulturowych standardów atrakcyjnego wyglądu ciała i wzmacniania nadmiernie negatywnej samooceny u kobiet (Manago, Ward, Lemm, Reed, & Seabrook, 2015; Rollero, 2013; Teng, Gao, Huang, & Poon, 2019; Zurbriggen, Ramsey, & Jaworski, 2011). Z jednej strony intensyfikacja promowania w mediach wzorca atrakcyjnego ciała wzmacnia presję i internalizację obowiązujących w kulturze zachodu norm nadmiernego dążenia do szczupłości, z drugiej strony wzmacnia normy promujące atrakcyjny wizerunek muskulatury ciała (Fredricson i Roberts, 1997; Zurbriggen i wsp., 2011; Izydorczyk i wsp., 2020).
Metodologia badania obrazu ciała polskich kobiet
Zwrócenie uwagi na rozpoznanie psychologicznych i socjokulturowych profili opisujących obraz ciała u młodych polskich kobiet stanowić może ważny element profilaktyki zdrowotnej, ukierunkowanej na wzmacnianie w populacji młodych dorosłych prozdrowotnych zachowań wobec ciała i odżywiania się, ograniczając poprzez profi...
