Czym jest psychoterapia poznawczo-behawioralna?

Temat numeru

Wersja audio dostępna tylko dla prenumeratorów

Kup teraz

Możemy szeroko poszukiwać idei poznawczych w teoriach filozofów i modelach widzenia świata, które zakładały rolę rozumu jako tworu interpretującego i kreującego zjawiska zachodzące w świecie zewnętrznym (Sokrates, Pascal, Kartezjusz), ale prawdziwych początków psychoterapii poznawczo-behawioralnej musimy poszukać w XX w.

Początkiem swoistej rewolucji poznawczej było Symposium on Information Theory z dnia 11 września 1956 r., które odbyło się w Massachusetts Institute of Technology. To tam narodziła się idea opisywania procesów poznawczych człowieka w taki sposób, aby można je odtworzyć za pomocą maszyny liczącej. Stało się to początkiem intensywnego rozwoju psychologii poznawczej, a także badań nad rozwojem sztucznej inteligencji (Friesen i Feenberg, 2007).
W świecie zdominowanym z jednej strony przez psychoanalizę, a z drugiej przez behawioryzm intensywnie zaczyna się rozwijać wiedza o ludzkich procesach poznawczych, a prace niektórych badaczy szczególnie kształtują rozwój podejścia poznawczego (tab. 1). 

Tabela 1. Wybrane zjawiska, których opisanie wpłynęło na rozwój terapii poznawczo-behawioralnej (oprac. własne)

Iwan Pawłow
(1819–1936)
Pierwsze badania rosyjskiego fizjologa nad rolą bodźców warunkowych i bezwarunkowych
Burrhus F. Skinner
(1904–1990)
Wprowadzenie rozumienia wzmocnienia jako zjawiska odnoszącego się do reakcji na bodziec, a nie samego bodźca
Albert Bandura
(1925–2021)
Badania nad rolą samowzmacniania i mechanizmów je regulujących oraz kształtowania się ich na przestrzeni życia pacjenta
Albert Ellis
(1913–2007)
Twórca terapii racjonalno-emotywnej, która źródło cierpienia pacjentów z zaburzeniami psychicznymi łączy z ich nieracjonalnymi przekonaniami o świecie 
Aaron T. Beck
(1921–2021)
Twórca i ojciec terapii poznawczej, jego badania i publ...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.

Przypisy