Psycholog i psychoterapeuta pracujący w nurcie terapii poznawczo-behawioralnej oraz terapii schematu. Posiada kilkunastoletnie doświadczenie psychoterapeutyczne i szkoleniowe. Specjalizuje się w terapii traumy oraz w terapii zaburzeń osobowości. Prowadzi bloga „Psychowiedza”, za pośrednictwem którego popularyzuje praktyczną wiedzę z zakresu terapii schematu.
Niepisane założenie leżące u podstaw typowej psychoterapii indywidualnej mówi, że jest to ograniczony czasowo proces, w którym klient wraz z terapeutą pracują nad osiągnięciem wspólnie ustalonych celów. Kolejne założenie mówi, że na drodze do realizacji tych celów klient wykaże się dobrą wolą i przekaże terapeucie niezbędne informacje. Następne, że klient dołoży starań, realizując w codziennym życiu podjęte wspólnie z terapeutą ustalenia
Według Younga (Young, Klosko, Weishaar, 2014) o tym, na ile zdrowo funkcjonuje dana osoba, stanowi jej umiejętność zaspokajania potrzeb emocjonalnych w zrównoważony, wolny od przesady i nieraniący dla innych sposób. W praktyce psychoterapeutycznej zwykle stykamy się z osobami, które trafiają na terapię, ponieważ nie potrafią tego robić. Doświadczają konsekwencji działania swoich wzorców, ale nie potrafią ich zidentyfikować bądź zmienić. Rolą terapeutów jest pomóc tym osobom w modyfikacji owych wzorców. Dobrym punktem wyjścia do realizacji tego celu może być określenie tych potrzeb. Niniejszy tekst ma na celu omówienie koncepcji potrzeb w pracy terapeutycznej oraz przedstawienie łatwego do zastosowania w praktyce modelu dwóch przeciwstawnych biegunów potrzeb pochodzącego z tzw. kontekstualnej terapii schematu (Roediger, Stevens, Brockman, 2021).