W niniejszym artykule pragnę podzielić się wiedzą i własnym doświadczeniem na temat tego, jak radzić sobie z perfekcjonizmem i ograniczającym schematem „bezwzględnych standardów” w życiu osobistym i zawodowym.
Kategoria: Artykuły z czasopisma
Wypalenie zawodowe jest zjawiskiem dość powszechnym, spowodowanym zmianami cywilizacyjnymi oraz wzrastającymi potrzebami spełnienia się i sprostania wymaganiom organizacyjnym. Nie wynika z pojedynczej sytuacji stresowej, ale z wielu czynników, które doprowadzają do wyczerpania. Występuje wtedy gdy dajemy z siebie tak dużo energii i zaangażowania, że oczekiwalibyśmy spektakularnych wyników lub uznania, a tak nie jest, tym bardziej że mamy poczucie występowania wielu ograniczeń. Pojawia się stres, frustracja i niezadowolenie z siebie, co negatywnie przekłada się na radzenie sobie z sytuacjami stresowymi.
Czy wyobrażasz sobie, by Matka Teresa, otrzymawszy prośbę o pomoc, odpowiedziała: „Przepraszam, mam przerwę...”? Jak myślisz, w jaki sposób myśleli o swojej „pracy” Mahatma Ghandi, Martin Luther King, Matka Teresa, Nelson Mandela? A teraz pomyśl o swoim lekarzu, adwokacie, duszpasterzu, farmaceucie lub innym specjaliście, o osobie obsługującej kasę w sklepie spożywczym. Jak oni myślą o swojej pracy?
Długie godziny pracy, praca zmianowa i stres związany z pracą przyczyniają się do niedoboru snu wśród osób aktywnych zawodowo. Czas odpoczynku, a w tym snu, często zależy od ilości i godzin pracy, a niestety nie od indywidualnych potrzeb. Biorąc pod uwagę, że czas jest zasobem skończonym – im więcej czasu spędzamy na jednej czynności (pracy lub obowiązkach domowych), tym mniej czasu poświęcimy na inną aktywność. W związku z tym Barnes, Wagner i Ghumman (2012) zasugerowali, że osoby pożyczają z czasu przeznaczonego na sen, aby sprostać wymaganiom życia codziennego.
U progu 2020 roku praca dawno przestała być miejscem, którego jedynym celem jest dostarczanie środków do życia. W pracy szukamy sensu i wartości. Dotychczasowe metody zarządzania przestają się sprawdzać, gdyż ich celem bywa głównie wymuszanie posłuszeństwa. Rozwój technologiczny i globalizacja idą w parze z trendem świadomych zmian i innowacji w zarządzaniu. W Polsce w zarządzaniu nadal mocno trzymamy się tego, co wydaje się nam znajome, stabilne i sprawdzone. Może warto przyjrzeć się zmianom, które nie od dziś kiełkują w organizacjach. Bowiem jest szansa, że nowa perspektywa może się stać dla biznesu ważnym elementem sukcesu rynkowego, społecznego i środowiskowego w szybko zmieniającym się świecie.
Mózg posiada umiejętność szybkiego reagowania na zmieniające się warunki. Jak wykorzystać ten potencjał, by uzyskać umiejętność elastycznego przechodzenia pomiędzy różnymi stanami psychicznymi? Czy codzienne praktykowanie uważności może pomóc zwiększyć możliwości korzystania z tych zasobów, jakie ma do dyspozycji ludzki mózg? W poniższym artykule przybliżę świat aktywności elektrycznej mózgu, wyjaśnię podstawowe jego mechanizmy i odpowiem na pytanie, jakie informacje wysyła mózg za pomocą fal. Poznaj ukryte zdolności mózgu.
Transpłciowość to pojęcie zbiorcze na wszystkie rodzaje tożsamości płciowych, które łączy brak zgodności między płcią nadaną przy narodzinach osoby a tą, z którą osoba się utożsamia. To termin, który jednoczy seksualną różnorodność tożsamościową u ludzi i obejmuje swoim zasięgiem zjawiska wymykające się ze sztywnych schematów płciowych, stereotypów i binarnego podziału. Transseksualność (należąca do spektrum transpłciowości) obecnie klasyfikowana jest w ICD-10 jako zaburzenie tożsamości płciowej, ale już w ICD-11 takiej kategorii nie będzie. Tym, co obecnie uważa się za zaburzenie i problem, jest dysforia płciowa (stan emocjonalny związany z funkcjonowaniem w roli społecznej/w ciele niezgodnym z tożsamością danej osoby) i to ona podlega leczeniu i terapii, której elementami są medyczna korekta płci oraz kuracja hormonalna. O ile w przypadku osób dorosłych pojawia się niewiele kontrowersji związanych z zasadnością tranzycji, o tyle w przypadku dzieci i młodzieży jest już ich znacznie więcej.
Jak pomóc klientom doświadczać wszystkich uczuć związanych z więzią? Wykorzystanie Intensywnej Krótkoterminowej Psychoterapii Dynamicznej (ISTDP) w praktyce.
W jaki sposób przejąć kontrolę nad rytuałami, tikami nerwowymi i obsesyjnym myśleniem?
W ciągu ostatnich 20 lat obserwuje się coraz częstsze występowanie zaburzenia obsesyjno-kompulsywnego nie tylko u dorosłych, ale przede wszystkim u dzieci (Nardone, Portelli, 2013). Psychiatria definiuje je jako niepohamowaną potrzebę kontrolowania rzeczywistości, która wyraża się w serii rytualnych działań i myśli, a ich nadmierne powtarzanie ma funkcję uspokajającą, daje poczucie kontroli nad tym, co się może zdarzyć, naprawia skutki tego, co się już stało, ale tylko do czasu. Potem to błędne rozwiązanie potęguje problem DSM-5.
Większość z nas zna ćwiczenie polegające na klepaniu się po głowie, a jednocześnie masowaniu brzucha. Najczęściej pierwsze zetknięcie z tym zadaniem kończy się zaskakująco. Czynność wydaje się nieskomplikowana, więc dlaczego sprawia tyle kłopotu? Wyjaśnienie jest proste, lecz odwołuje się do szeregu skomplikowanych zależności. Tematem tego artykułu jest integracja bilateralna.
Przeciętny młody i zdrowy emocjonalnie człowiek zachowuje się świadomie, a jego inteligencja i zapał do życia oraz potrzeba miłości i więzi z innymi ludźmi automatycznie powodują, że „zachowuje się” racjonalnie. Inaczej jest w przypadku dzieci rozwijających się w trudnych emocjonalnie okolicznosciach – ich zachowanie wydaje się często nieracjonalne. Niniejszy artykuł dotyka obszaru zaburzeń zachowania dzieci i młodzieży – ich diagnozy, natury oraz przebiegu terapii.
Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (obsessive-compulsive disorder – OCD), popularnie nazywane nerwicą natręctw, charakteryzuje się występowaniem nawracających, natrętnych myśli (obsesje) i czynności (kompulsje), którym trudno się oprzeć, ponieważ próba powstrzymania się od nich wiąże się z narastającym napięciem, lękiem i cierpieniem. Celem kompulsywnych, rytualnie powtarzających się zachowań jest zmniejszenie lęku, który jest przyczyną natręctw.