Kiedy praca pozbawia snu

Sen jest aktywnym procesem, który ma zasadnicze znaczenie dla konsolidacji pamięci, regulacji emocji, wydajności uczenia się (Siegel, 2005; Walker, Stickgold, 2006). Ograniczanie snu ma negatywny wpływ na czas reakcji, koncentrację i utrzymywanie uwagi oraz pamięć. Dobrej jakości i wystarczającej długości sen jest konieczny do radzenia sobie ze stresem, a także utrzymywania odpowiedniej jakości funkcjonowania poznawczego i emocjonalnego.

Praca jest nieuchronnie związana ze stresem i zmęczeniem. Wykazano, że wymagająca praca wiąże się z zaburzeniami snu (Åkerstedt i in., 2002; Steptoe, Cropley, Joekes, 1999). Badania podłużne pokazały, że wysokie wymagania w pracy są związane z gorszą jakością snu i przyszłymi zaburzeniami snu (Van Laethem, Beckers, Kompier, Dijksterhuis, Geurts, 2013; Linton i in., 2015). Niekoniecznie dotyczy to jednak tylko ilości pracy, ale nadmiernego zaangażowania w jej wykonanie. Niemożność zaprzestania zamartwianiem się pracą przed pójściem spać jest lepszym predyktorem obniżonej jakości snu niż sama praca (Harvey, Tang, Browning, 2005).

Podobnie negatywny wpływ stresu na sen zależy bardziej od indywidualnej odpowiedzi i strategii radzenia sobie ze stresem (Hammen, 2005), niż od siły i częstotliwości sytuacji stresowych (Drake, Pillai, Roth, 2014). Sen jest niezbędny do prawidłowego radzenia sobie z wpływem stresu, a dbanie o dobrą jakość snu jest jednym z najlepszych sposobów regeneracji po stresującym dniu (Van Laethem, Beckers, Kompier, Dijksterhuis, Geurts, 2013; De Lange i in., 2009).

Zaburzenia snu i rytmu okołodobowego powodują zakłócenia pracy osi podwzgórze-przysadka-nadnercza i w konsekwencji wzmacniają fizjologiczną reakcję na stres (Herman, Cullinan, 1997). Deprywacja snu jest powiązana z większą wrażliwością poznawczą na stres (Minkel i in., 2012).

Radzenie sobie z wymaganiami i stresorami w miejscu pracy wymaga wysiłku i samokontroli, a zatem wyczerpuje zasoby samoregulacji. Sen pozwala na przywrócenie odpowi...