Wypalenie zawodowe jest zjawiskiem dość powszechnym, spowodowanym zmianami cywilizacyjnymi oraz wzrastającymi potrzebami spełnienia się i sprostania wymaganiom organizacyjnym. Nie wynika z pojedynczej sytuacji stresowej, ale z wielu czynników, które doprowadzają do wyczerpania. Występuje wtedy gdy dajemy z siebie tak dużo energii i zaangażowania, że oczekiwalibyśmy spektakularnych wyników lub uznania, a tak nie jest, tym bardziej że mamy poczucie występowania wielu ograniczeń. Pojawia się stres, frustracja i niezadowolenie z siebie, co negatywnie przekłada się na radzenie sobie z sytuacjami stresowymi.
Autor: Dorota Godlewska-Werner
Doktor psychologii, pracownik naukowo-dydaktyczny w Zakładzie Psychologii Ekonomicznej i Psychologii Organizacji w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Gdańskiego. Realizuje projekty doradczo-szkoleniowe i badawcze z zakresu budowania szeroko rozumianej polityki personalnej. Zawodowo zainteresowana rozwojem pracowników, zachowaniami efektywnymi i kontrproduktywnymi w organizacjach oraz przywództwem w organizacji.
Jak pokazuje wiele badań i raportów, wypalenie zawodowe dotyka coraz większej liczby pracowników, wśród których spotyka się coraz młodsze osoby. Badanie Bassama Aouilego i współpracowników (2011) wykazało, że około 50% badanych było wypalonych lub znajdowało się w grupie wysokiego ryzyka. Wyniki Kowalskiej i zespołu wskazują na ponad 4% pracowników wypalonych w wysokim stopniu, jednak blisko 76% badanych cechuje średni poziom wypalenia. Przyczynia się do tego występowanie sytuacji stresowych w pracy. Raport The Workforce View in Europe 2017 wskazuje, że aż 22% polskich pracowników deklaruje, iż codziennie odczuwa stres, a 24% raz w tygodniu. Czynniki organizacyjne przyczyniają się do wystąpienia wypalenia zawodowego w zdecydowanie większym stopniu niż zmienne indywidualne (Mańkowska, 2016). Nawet jeśli pracownik próbuje sam podjąć pewne aktywności mające na celu przeciwdziałanie negatywnym skutkom stresu, bez realnego wsparcia ze strony pracodawcy i bez odpowiednich warunków w organizacji ich wdrożenie nie przyniesie rezultatów. Podstawą jest właściwa organizacja pracy oparta na szacunku dla człowieka i transparentna komunikacja.