Autor: Dorota Godlewska-Werner

Doktor psychologii, pracownik naukowo-dydaktyczny w Zakładzie Psychologii Ekonomicznej i Psychologii Organizacji w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Gdańskiego. Realizuje projekty doradczo-szkoleniowe i badawcze z zakresu budowania szeroko rozumianej polityki personalnej. Zawodowo zainteresowana rozwojem pracowników, zachowaniami efektywnymi i kontrproduktywnymi w organizacjach oraz przywództwem w organizacji.

Działy
Wyczyść
Brak elementów
Wydanie
Wyczyść
Brak elementów
Rodzaj treści
Wyczyść
Brak elementów
Sortowanie

Czy to jest już wypalenie zawodowe?

Wypalenie zawodowe jest zjawiskiem dość powszechnym, spowodowanym zmianami cywilizacyjnymi oraz wzrastającymi potrzebami spełnienia się i sprostania wymaganiom organizacyjnym. Nie wynika z pojedynczej sytuacji stresowej, ale z wielu czynników, które doprowadzają do wyczerpania. Występuje wtedy gdy dajemy z siebie tak dużo energii i zaangażowania, że oczekiwalibyśmy spektakularnych wyników lub uznania, a tak nie jest, tym bardziej że mamy poczucie występowania wielu ograniczeń. Pojawia się stres, frustracja i niezadowolenie z siebie, co negatywnie przekłada się na radzenie sobie z sytuacjami stresowymi.

Czytaj więcej

Organizacyjne metody przeciwdziałania wypaleniu zawodowemu

Jak pokazuje wiele badań i raportów, wypalenie zawodowe dotyka coraz większej liczby pracowników, wśród których spotyka się coraz młodsze osoby. Badanie Bassama Aouilego i współpracowników (2011) wykazało, że około 50% badanych było wypalonych lub znajdowało się w grupie wysokiego ryzyka. Wyniki Kowalskiej i zespołu wskazują na ponad 4% pracowników wypalonych w wysokim stopniu, jednak blisko 76% badanych cechuje średni poziom wypalenia. Przyczynia się do tego występowanie sytuacji stresowych w pracy. Raport The Workforce View in Europe 2017 wskazuje, że aż 22% polskich pracowników deklaruje, iż codziennie odczuwa stres, a 24% raz w tygodniu. Czynniki organizacyjne przyczyniają się do wystąpienia wypalenia zawodowego w zdecydowanie większym stopniu niż zmienne indywidualne (Mańkowska, 2016). Nawet jeśli pracownik próbuje sam podjąć pewne aktywności mające na celu przeciwdziałanie negatywnym skutkom stresu, bez realnego wsparcia ze strony pracodawcy i bez odpowiednich warunków w organizacji ich wdrożenie nie przyniesie rezultatów. Podstawą jest właściwa organizacja pracy oparta na szacunku dla człowieka i transparentna komunikacja.

Czytaj więcej