Dysmorfia mięśniowa u mężczyzn

Studium przypadku

Od lat 90. XX wieku uwagę środowisk naukowych przykuwać zaczęło zaburzenie postrzegania własnego ciała, w którym jednostka (zazwyczaj mężczyzna) obsesyjnie skupia się na swej muskulaturze przy braku poczucia satysfakcji ze swojego wyglądu. Początkowo zjawisko to zaobserwowano w środowisku kulturystów, którzy manifestowali irracjonalne przekonania na temat swojego ciała, spostrzegając je jako zbyt wątłe. Z tego powodu zaburzenie to określono mianem odwrotnej anoreksji (ang. reverse anorexia), dla której z kolei charakterystyczne jest przekonanie o tym, że ciało jest zbyt obfite, masywne, tłuste itp.

Dysmorfia mięśniowa

„Dysmorfia mięśniowa” (nazywana też bigoreksją i megareksją) jak dotąd nie figuruje w Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych (ICD) oraz klasyfikacji zaburzeń psychicznych Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego (DSM) jako odrębna jednostka nozologiczna (Michalska i in., 2016). Jest natomiast traktowana jako wariant dysmorfofobii (z ang. body dysmorphic disorder; w ICD-10 dysmorfofobię zalicza się do zaburzeń hipochondrycznych – F45.2) (Schier, 2009). Dysmorfia mięśniowa ujawnia się najczęściej w grupie młodych mężczyzn, w wieku od ok. 16. do 21. roku życia (Olivardia, 2001)1. Z uwagi na niewielką liczbę badań epidemiologicznych trudno rzetelnie ocenić jej rozpowszechnienie. Szacuje się, iż dotyczy ona około 10% uprawiających zawodową kulturystykę lub trenujących siłowo w amatorski sposób (Hoffmann, 2014; Urych, 2013), jednak wydaje się, że skala problemu jest znacznie większa. Istnieją dane (Paszkiewicz, 2016) wskazujące, że nawet 45% trenujących mężczyzn może być dotkniętych bigoreksją. 
Przyjrzyjmy się bliżej kryteriom diagnostycznym, obrazowi klinicznemu oraz postępowaniu terapeutycznemu w przypadku pacjentów ujawniających symptomy bigoreksji.

Rozpoznanie – kryteria diagnostyczne 

Z uwagi na niejednoznaczność klasyfikacyjną dysmorfii mięśniowej proponujemy chronologiczne przyjrzenie się kilku grupom symptomów wyróżnionych przez badaczy zjawiska, a pozwalających na jej rozpoznanie. I tak R. Olivardia, H. Pope oraz J.I....

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI