Studium przypadku
Adam jako trzynastoletni chłopiec został zgłoszony do terapii przez matkę zaniepokojoną lękami syna w sytuacjach społecznych i przy odpowiedzi na forum klasy, wrażliwością na ocenę ze strony innych i rozpamiętywaniem przeszłych wydarzeń, lękiem przed ciemnością ograniczającym funkcjonowanie chłopca w domu. Mama oczekiwała, że syn będzie mniej się bał, nauczy się radzić sobie z presją otoczenia, będzie umiał odmawiać i stanie się bardziej samodzielny.
Oboje rodzice mieli wykształcenie średnie, matka pacjenta była osobą niedowidzącą i niedosłyszącą, leczącą się psychiatrycznie z powodu zaburzeń depresyjno-lękowych; ojciec opisywany był jako wycofany i zamknięty w sobie, odmawiał udziału w terapii małżeńskiej i współpracy w terapii syna. Relacja małżeńska rodziców była napięta i konfliktowa.
W czasie konsultacji Adam był w dobrym kontakcie werbalnym, wycofany i spięty (siedział przygarbiony, rzadko nawiązywał kontakt wzrokowy, jego mimika była stonowana, gestykulacja ograniczona, ton głosu cichy, okresowo widoczne były objawy niepokoju ruchowego w obrębie rąk). Świadomość jasna, orientacja prawidłowa. Nastrój nieznacznie obniżony, afekt adekwatny do wypowiadanych treści. Tok myślenia zwarty, logiczny; w treściach myślenia – pacjent spontanicznie zgłaszał obawy dotyczące tego, że zostanie źle odebrany przez innych, wyśmiany/uznany za dziwnego z powodu swojego zachowania i nie zostanie zaakceptowany. Intelekt, koncentracja uwagi i pamięć orientacyjnie prawidłowe. Bez objawów wytwórczych i myśli „S”. Apetyt osłabiony, problemy ze snem. Poza alergią chłopiec zdrowy somatycznie. Bardzo dobre wyniki w nauce.
Kompleksowa lista problemów
- Problemy w relacjach społecznych. Adam i jego matka początkowo zgłaszali głównie problemy związane z lękiem w sytuacjach ekspozycji społecznej. Chłopiec miał obawy, że nie jest lubiany przez rówieśników, myśli, że inni go obserwują, dostrzegają pop...
Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
