Dział: Metody terapii
Starość uznaje się w psychologii rozwoju za kolejny okres rozwojowy człowieka. W innym ujęciu – nazywana bywa późną dorosłością. Czas ten skłania do podsumowania poprzednich faz rozwojowych w cyklu życia danej osoby, ale też jej rodziny. Często dokonuje się wówczas swoistego bilansu tego, w jaki sposób wykorzystany został czas, jaki człowiek otrzymał i możliwości, jakie się przed nim otwierały w kontekście zarówno jego własnych predyspozycji, jak i szeroko rozumianych warunków rodzinnych i społecznych. Wyłania się zatem indywidualny bilans zysków i poniesionych strat. Wpływają one w istotny sposób na samopoczucie i funkcjonowanie danej osoby, nakładają się na doświadczane zmiany rozwojowe, obejmujące sferę psychiczną, biologiczną i społeczną, które w sposób naturalny towarzyszą starości.
Czy emocje związane ze śmiercią i żałobą są jak „buty” przygotowane do włożenia – czekają wyczyszczone, stosowne do okazji i gotowe do drogi, czy też może leżą schowane na dnie szafy, zapomniane lub ignorowane, brudne i niewygodne?
Trening Umiejętności Społecznych jest zbiorem interwencji poznawczo-behawioralnych skonstruowanych tak, aby były one łatwo dostosowane przez prowadzących, dla dzieci i młodzieży oraz osób z ukrytymi niepełnosprawnościami, jaką jest obecność zespołu Aspergera lub zaburzeń pokrewnych, które uniemożliwiają im prawidłowe funkcjonowanie społeczne, emocjonalne oraz zakłócają procesy uczenia się.
Nie można nikogo zmusić do podjęcia psychoterapii. Nie można go też zmusić, aby w niej pozostał. Można proponować, zachęcać, niekiedy nawet przyprowadzić do gabinetu (jak np. dzieje się z dziećmi), ale podjęcie pracy to już osobista decyzja konkretnej osoby.