Alkoholik komunikuje się z resztą uczestników gry z pozycji prowokującego Dziecka (pije, podejmuje zachowania ryzykowne, jest nieodpowiedzialny, użala się nad sobą, oczekuje opieki i przejęcia odpowiedzialności, jest niesamodzielny, poszukuje wsparcia i zrozumienia, wybaczenia bądź zupełnie odwrotnie — zrugania), jego celem jest uruchomienie znanych mu z dzieciństwa reakcji zaspokajających jego potrzeby. Natomiast pozostali uczestnicy, jeżeli podejmą grę, przyjmują określone role i reagują na jego zachowanie z pozycji Rodziców, tym samym wzmacniając tę część ego klienta, która funkcjonuje w pozycji Dziecka. W praktyce w życiu osoby uzależnionej różne bliskie jej osoby przyjmują zamiennie określone role, tym samym czerpiąc z nich psychologiczne korzyści.
Osoba uzależniona, podejmując leczenie, oczekuje realizacji tego samego modelu relacji w gabinecie terapeutycznym i inicjuje określone gry transakcyjne już na samym początku terapii.
Analiza transakcyjna i jej dorobek pozwala w inny sposób, z perspektywy transakcji psychologicznych, spojrzeć na zjawisko oporu, przeniesienia czy mechanizmów uzależnienia w terapii uzależnień. Mimo iż AT bezpośrednio nie zajmuje się...
