Tak śpiewali Starsi Panowie w latach 60. XX w. Czy u progu trzeciego dziesięciolecia XXI w. znaleźliśmy już czas na sen? Czy wiemy, ile powinniśmy spać? Czy tyle śpimy? Czy sen jest dla nas ważny, a może jest przeszkodą w osiąganiu ważnych życiowych celów?
Dział: Temat numeru
Można powiedzieć, że ludzie od zawsze różnili się co do preferowanych pór zasypiania i budzenia się oraz pór podejmowania codziennych czynności (wcześniej lub później w ciągu doby). Znalazło to swój wyraz w języku potocznym określającym osoby wybierające wcześniejsze pory jako „ranne ptaszki” lub „skowronki”, a osoby preferujące późniejsze pory jako „nocne marki” lub „sowy”. Powstało też wiele powiedzeń wartościujących te preferencje, jak chociażby anglosaskie powiedzenie przypisywane Beniaminowi Franklinowi: „Early to bed and early to rise makes man healthy, wealthy, and wise” („Wczesne chodzenie spać i wczesne wstawanie czynią człowieka zdrowym, zamożnym i mądrym” za: Kontrymowicz-Ogińska, 2011).
Coraz częściej w krajach Zachodu do codziennych praktyk terapeutycznych i profilaktycznych mających na celu ochronę zdrowia psychicznego i fizycznego człowieka włączane są praktyki lecznicze Wschodu. Artykuł kardiologa prof. Rama B. Singha z Indii jest interesującym przykładem na to, że także w tym zakresie prowadzone są badania i upowszechniane wyniki, które uwzględniają znaczenie aspektów medytacyjnych/religijnych dla funkcjonowania człowieka, a zwłaszcza dla jego zdrowia.
Niniejszy artykuł jest niezwykle brzmiącą, futurystyczną propozycją ujęcia zjawisk społeczno-psychicznych przy pomocy teorii i koncepcji z obszaru chemii i fizyki. Prezentujemy po raz kolejny rozważania filozofa, biochemika i biologa molekularnego doktora Fabiena De Meester’a na temat pojmowania ciała i umysłu oraz ich wzajemnych powiązań i wskazań do terapii, zaczerpniętych z obszarów fizyki i biochemii.
W niniejszym artykule omówiono techniczne zagadnienia związane ze zjawiskami wywołanymi przezczaszkową stymulacją prądem stałym (tCDS) oraz zakres zastosowania tej metody pod kątem jej użyteczności i skuteczności w neurorehabilitacji zaburzeń psychicznych, wspomagania funkcji poznawczych oraz naukowych zastosowaniach w psychologii.
W ostatnim czasie do gabinetów terapeutycznych coraz częściej trafiają osoby nieheteroseksualne i pary jednopłciowe. Z analiz prowadzonych w Stanach Zjednoczonych wynika, że prawie 100% terapeutów spotkało się w swojej praktyce z klientem nieheteroseksualnym, a kilkanaście procent przyjmuje pacjentów LGB (lesbijki, geje, osoby biseksualne) w długotrwałej terapii. Artykuł przedstawia specyfikę funkcjonowania par jednopłciowych oraz najważniejsze zagadnienia, na jakie warto zwrócić uwagę w pracy z osobami LGB.
Przez wiele lat naukowcy dowodzili, że małżeństwo przynosi ludziom wiele korzyści. Przede wszystkim wykryto, że osoby będące w stałych związkach uważają się za szczęśliwsze niż te, które związane nie są. Obliczono, że stan zdrowia zamężnych kobiet jest o 4,8% lepszy niż kobiet niezamężnych, a żonatych mężczyzn – aż o 27,9% przewyższa zdrowie kawalerów. Rezultaty badań wskazywały, że zamężne kobiety mają (w porównaniu do tych nieposiadających męża) niższe ciśnienie krwi i niższy poziom cholesterolu, natomiast żonaci mężczyźni mniej piją i palą, rzadziej chorują na schorzenia układu pokarmowego, mają mniej problemów ze wzrokiem, niższy poziom cukru i ciśnienie, a do tego lepiej śpią.
Myślenie systemowe zostało zaszczepione na gruncie nauk społecznych przez antropologa Gregory’ego Batesona, który czerpał z pojęć biologa Waltera B. Canona (wprowadził pojęcie homeostazy – równowagi) i koncepcji matematyka Norberta Wienera, będącego autorem terminów: układy homeostatyczne, sprzężenia zwrotne (feedback). Pojęcia te zainspirowały psychologów do spojrzenia na zjawiska występujące w psychologii relacji jako na mechanizmy powiązane ze sobą na zasadzie cyrkularnej (zwrotnie sprzężonej).
Dane pokazują, że z powodu zaburzeń seksualnych cierpi około 152 mln mężczyzn na świecie, z czego 35 mln w Europie i 1,5 mln w Polsce. Problem dotyka również kobiety – wedle analiz nawet co drugą kobietę.
Rozwój językowy dziecka jest jednym z najbardziej złożonych zjawisk, również z perspektywy psychologicznej i odnosi się do wszystkich sfer funkcjonowania człowieka – poznawczej, społeczno--emocjonalnej, a nawet ruchowej. Trudności w posługiwaniu się mową bierną i czynną mogą stanowić wyraz rozmaitych nieprawidłowości, ale też mogą powodować pojawianie się problemów wtórnych. Ze względu na złożony charakter procesu nabywania języka, szczególnie istotna na każdym etapie diagnozy i terapii dziecka jest współpraca zespołów interdyscyplinarnych.
W praktyce klinicznej coraz częściej można spotkać młodych ludzi doświadczających niepewności w związku z tożsamością płciową. Powszechność tego zjawiska jest powiązana z dostępnością pomocy psychologicznej, większym stopniem otwartości w dyskusji dotyczącej seksualności młodzieży oraz z coraz lepszym rozumieniem nastolatków. Innym czynnikiem wpływającym na częstotliwość zjawiska może być rozwój internetu, a tym samym możliwość komunikowania się osób transpłciowych na skalę międzynarodową (Rzeczkowski, 2014) oraz poszukiwania pomocy w tym zakresie.
Dojrzewanie to burzliwy czas wielu przemian – zarówno w ciele, jak i osobowości. Kształtowanie się własnej tożsamości i indywidualności, rozwój seksualności, szukanie swojego miejsca w grupie to duże wyzwanie – wymagające dobrze działających mechanizmów obronnych, które rozwinęły się we wcześniejszych fazach rozwoju. Istotne jest również środowisko, zarówno rodzinne, jak i społeczne, które wspiera ten proces.