Przedstawiamy drugi numer Psychologii w Praktyce, pierwszego na rynku zawodowego czasopisma dla psychologów i psychoterapeutów. W marcowym wydaniu nasi specjaliści odpowiedzą na następujące pytania:

• Jak zmienia się samoocena i samoakceptacja kobiet w okresie klimakterium?
• Wypalenie zawodowe. Czym jest? Jak je diagnozować? Jak wygląda terapia?
• Czym jest dysmorfofobia?
• Jak samookaleczanie rozumiane jest w ujęciu ISTDP?
• Czym jest jedzenie emocjonalne?
• Anoreksja i bulimia psychiczna. Jak prawidłowo diagnozować zaburzenia obrazu ciała?

Jak klimakterium wpływa na psychikę kobiety?

Wiele kobiet wchodzących w okres menopauzy zamyka się w sobie i wycofuje z życia społecznego. Widoczny proces starzenia się ciała wprowadza u nich poczucie bezradności. Z drugiej strony, znaczna część kobiet uważa wiek średni za okres stabilizacji i harmonii. Z czego wynika taka rozbieżność? Psychologiczny aspekt klimakterium w swoim artykule opisze dr Justyna Trepka-Starosta.

W najnowszym numerze poruszymy także kwestię wypalenia zawodowego. Niedawne belgijskie badanie wykazało, że 27% pracowników cierpi na zaburzenia zdrowotne związane ze stresem. Czym jest wypalenie zawodowe? Jakie są jego objawy? Na czym polega terapia wypalenia zawodowego? Na te i inne pytania odpowie Paul Kestemont.

Dysmorfofobia. Jak wyglądają działania terapeutyczne?      

Dysmorfofobia to zaburzenie psychiczne, któremu towarzyszy przekonanie o deformacji własnego ciała. Zapewnienia innych o naszym estetycznym wyglądzie działają na krótko. Po pewnym czasie przestajemy dawać im wiarę. Dysmorfofobii towarzyszą silne napięcie i lęk. Terapia powinna opierać się na nieselektywnej ocenie własnego ciała oraz nauce postrzegania siebie jako całości. Więcej na ten temat pisze Sabina Sadecka.

Do kategorii zaburzeń obrazu ciała należą także anoreksja i bulimia psychiczna. Okazuje się, że u osób cierpiących na ww. schorzenia da się wyodrębnić specyficzne cechy osobowości. Na jakie kryteria należy zwrócić uwagę podczas diagnozy anoreksji i bulimii? Odpowiedzi udzieli dr hab. Bernadetta Izydorczyk.

Samookaleczanie. Jakie czynniki zwiększają ryzyko autodestrukcji?

Przeglądając blogi internetowe dedykowane osobom cierpiących na samookaleczanie dojdziemy do wniosku, że problem dotyczy głównie młodzieży szkolnej. Co leży u jego podstaw? Do czynników zwiększających ryzyko autodestrukcji zaliczyć można m.in. zwiększony poziom beta-endorfin, wczesnodziecięce zaniedbanie i brak przywiązania do osób znaczących nieakceptację własnego ciała. Problem samookaleczania opisze szerzej Elżbieta Brodowska.

Kolejnym tematem marcowego wydania jest jedzenie emocjonalne. Zarówno negatywne, jak i pozytywne emocje wpływają na nadmierną ilość spożywanego pokarmu. Jedzenie emocjonalne stanowi sposób ich regulacji. W jaki sposób mózg i jelita wpływają na nasz nastrój? Odpowiedzi udzieli dr hab. Anna Brytek-Matera.

Zapraszamy do lektury!