Wzór wrażliwości na odrzucenie to określona sekwencja reakcji człowieka na postrzegane – realne lub wyobrażone – odrzucenie, która ma swój charakterystyczny profil psychologiczny, ale także określony wzór psychofizjologicznych reakcji. Prowadzone w ostatnich latach badania pozwoliły potwierdzić uniwersalność tego konceptu w grupie osób w Europie i Azji [1, 2, 3].
Autor: Agnieszka Wilczyńska
prof. nadzw. dr hab., wykładowca, autorka artykułów i członek zespołów interdyscyplinarnych w zakresie badania interakcji umysłu i ciała, badaczka poczucia przynależności u człowieka. Prowadzi Poradnię Psychologiczną PARTNER i koordynuje działania Projektu Bohaterskiej Wyobraźni.
Ostatnie miesiące zmusiły nas, by codzienne życie przenieść do świata wirtualnego. Internetowa komunikacja okazała się podstawową formą kontynuowania relacji prywatnych i zawodowych. Nie ruszając się z domu, mogliśmy prowadzić rozmowę z fachowcem na każdy temat, wypić lampkę wina ze znajomymi, obejrzeć spektakl teatralny, odbyć sesję psychoterapii i poradzić się lekarza w kwestii zdrowia – wszystko w zasięgu ręki – w odległości monitora.
Syndromem nowych czasów są między innymi rodziny rozdzielone i rodzice samotnie wychowujący dzieci. Dzieje się
tak z różnych powodów – po pierwsze – partnerzy decydują się nie być razem i po kilku lub kilkunastu latach wspólnego związku pragną nowej lub innej relacji, lub też jednym z powodów rozdzielenia się rodziny jest sytuacja, w której opiekun opuszcza dom z powodu podjęcia pracy zarobkowej. Coraz częściej mamy do czynienia w praktyce psychologicznej z rodzicami samotnymi z wyboru.
Charakterystyczną cechą współczesnych społeczeństw jest rozprzestrzenianie się depresji, innych zaburzeń psychicznych oraz chorób mózgowych na dużo większą skalę niż to miało miejsce przed dziesiątkami lat. WHO opublikowała prognozy na kolejne 10 lat, według których choroby psychiczne oraz choroby mózgowo-naczyniowe będą dominować. Psychologia i psychiatria, wychodząc naprzeciw tym zagrożeniom pracuje nad wdrażaniem programów profilaktycznych – jednym z nich są badania w kierunku wpływu diety na współczesne schorzenia, m.in.: depresję, chorobę Alzheimera, zespół Aspergera.
Czy ból odrzucenia, ignorowania i wyśmiewania może być tak silny, że jedyną opcją wydaje się własna śmierć? Co takiego musi wydarzyć się w doświadczeniu człowieka, by był zdolny ranić siebie, innych, wymierzać swoistą „karę” za odczuwane krzywdy, by nie chcieć żyć i odbierać życie innym? A jak nieść pomoc osobom, które doświadczyły traumy nagłej utraty bliskiego?
Na próżno szukać jednej definicji stresu, zwłaszcza w sensie medycznym. Stresem nazywana jest zarówno reakcja organizmu na wydarzenie stresowe, jak i samo wydarzenie stresowe. Najczęściej jednak stresem określamy reakcję organizmu w odpowiedzi na sytuacje, które przekraczają nasze możliwości poradzenia sobie z nimi.
