Gdy dziecko się boi – zwraca to uwagę, budzi to rekacje dorosłych. Żaden rodzic nie chce, aby jego dziecko się bało, chce je uspokoić, oddalić lęk. W wielu sytuacjach to wystarcza. Lęk, który przeżywa dziecko, może mieć charakter rozwojowy, wtedy obecność, uwaga, ciepło rodzica są adekwatnym antidotum. Czasem jednak tak się nie dzieje, żadne interwncje rodziców nie działają. Wtedy lęk dziecka może obudzić w dorosłych wiele ich „uśpionych” lęków. Sytuacja ta wymusza konieczność interwencji z zewnątrz, rodzice, chcąc pomóc dziecku – kierują swe kroki do specjalisty. Paradoksalnie więc – nie bójmy się lęku u dzieci, może on być sprzymierzeńcem i przyjacielem – gdy go oswoimy.
Dział: Studium przypadku
Myślenie magiczne to przekonanie i wiara w to, że myśli, życzenia i pragnienia mogą wpływać na zewnętrzny świat. Koncept ten zakłada wizualizację lub wiarę w istnienie kogoś lub czegoś, co nie istnieje. Jest to zjawisko powszechnie występujące u małych dzieci.
Parapsychologię klasyfikuje się jako pseudonaukę niepotwierdzoną żadnymi oficjalnymi badaniami. Jak jednak pracować w gabinecie psychologicznym z klientem, który zajmuje się parapsychologią lub korzystał z takich sposobów samopomocy?
Jesteśmy obecnie świadkami ogromnych zmian w zakresie funkcjonowania psychospołecznego, które szczególnie mocno widać w obszarze relacji partnerskich. Związki zmieniły się na przestrzeni lat nie tylko pod względem społecznym, ale również ekonomicznym i psychologicznym, co przełożyło się na istotę i charakter pracy terapeutycznej z parą.
Zespół Delbrücka, inaczej nazywany mitomanią, to „chorobliwa” skłonność do mówienia nieprawdy, notoryczne opowiadanie nieprawdziwych, często rozbudowanych historii na swój temat. Problematyka zjawiska mitomanii nie jest wystarczająco odkryta.