Zaczynamy coraz lepiej rozumieć znaczenie terenów zielonych, a nawet pojedynczych roślin i zwierząt dla poprawy kondycji psychicznej i fizycznej człowieka. Dostrzegamy, że tylko odpowiedzialne korzystanie z zasobów przyrodniczych staje się nie tylko nakazem moralnym, przyjemnością, ale wręcz koniecznością w dzisiejszym świecie.
Dział: Nowości w psychologii
Mikrokinezyterapia to znana od kilkudziesięciu lat technika terapeutyczna, która czerpie z fizjoterapii, ale znajduje odwołania w psychologii człowieka i przeżywaniu przez niego różnych wydarzeń życiowych. Według twórcy metody mikrokinezyterapii dra Daniela Grosjeana możemy precyzjnie określić, które miejsca w ciele odpowiadają na konkretny rodzaj wydarzeń traumatycznych, a także jakiego okresu życia dotyczą. Zapraszamy do artykułu, który chcielibyśmy, aby był dalszą inspiracją do dalszych badań i studiowania zarówno dla terapeutów ciała, jak i dla psychoterapeutów. Dr Daniel Grosjean wyszkolił tysiące terapeutów na całym świecie, którzy wykorzystują ten system terapii do pomocy człowiekowi w jego dolegliwościach somatycznych, ale także często pomagają w trudnościach psychologicznych.
Kolejna, V edycja Kongresu Psychologów i Psychoterapeutów już za nami. Merytoryczne prelekcje, warsztaty praktyczne i ogromna dawka wiedzy przekazana uczestnikom podczas wyjątkowego kongresu, który odbył się 6–7 grudnia w Warszawie.
W dzisiejszych czasach wszystko wydaje się przebiegać w przyspieszonym tempie – praca, jedzenie, spanie, zakupy, a także związki przyjacielskie, partnerskie oraz inne formy relacji. Jesteśmy bombardowani różnymi opcjami i propozycjami, więc ciężko jest utrzymać stałość w jakimkolwiek obszarze naszego funkcjonowania. Jedyną stałością stają się zmiany, które przyzwyczajają ludzi do tego, że nie powinni się do niczego ani nikogo przywiązywać. Taki sposób funkcjonowania wyzwala w ludziach wiele lęków, które wynikają z życia w ciągłej niepewności. Dalszą konsekwencją tego jest wzrost liczby klientów gabinetów psychoterapeutycznych. Nie radzimy sobie z tym, jak komunikujemy się z innymi ludźmi oraz jak funkcjonujemy w świecie. Sporą winę za to ponoszą różne formy kontaktu wprowadzone poprzez media społecznościowe.
Klasyczny podział zaburzeń psychicznych wywodzący się m.in. z prac Emila Kraepelina (Hoff, 2015) nadal w bardzo istotny sposób wpływa na postrzeganie leczenia zaburzeń psychicznych przez lekarzy psychiatrów. Zaburzenia psychiczne wciąż są klasyfikowane głównie w oparciu o objawy kliniczne, a liczne kategorie diagnostyczne zaburzeń psychicznych zawarte w Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych nadal są odzwierciedleniem wprowadzonego m.in. przez Kreapelina klasycznego podziału zaburzeń psychicznych na organiczne, psychozy i nerwice.
Pewnie większość z nas miała okazję usłyszeć o humanoidalnym robocie Sophie, która w 2017 r. otrzymała obywatelstwo Arabii Saudyjskiej. Jest to pierwszy taki przypadek na świecie. Kontrowersje związane z Sophie skierowały uwagę na pewien nowy etap w dziedzinie rozwoju sztucznej inteligencji i robotyki. Jeszcze do niedawna roboty kojarzone były z filmami science fiction lub liniami produkcyjnymi, gdzie wykonywały niektóre czynności ze sprawnością większą od człowieka. Dziś niektóre z nich, np. NAO, Faro czy Peppera, możemy spotkać na hotelowej recepcji lub w domu spokojnej starości, gdzie asystują seniorom. Wraz z rosnącą komercjalizacją maszyn społecznych pojawiły się pytania o psychologiczne aspekty relacji człowieka z robotem, które analizowane są w ramach nowej dyscypliny HRI (ang. Human Robot Interaction).
Transpłciowość to pojęcie zbiorcze na wszystkie rodzaje tożsamości płciowych, które łączy brak zgodności między płcią nadaną przy narodzinach osoby a tą, z którą osoba się utożsamia. To termin, który jednoczy seksualną różnorodność tożsamościową u ludzi i obejmuje swoim zasięgiem zjawiska wymykające się ze sztywnych schematów płciowych, stereotypów i binarnego podziału. Transseksualność (należąca do spektrum transpłciowości) obecnie klasyfikowana jest w ICD-10 jako zaburzenie tożsamości płciowej, ale już w ICD-11 takiej kategorii nie będzie. Tym, co obecnie uważa się za zaburzenie i problem, jest dysforia płciowa (stan emocjonalny związany z funkcjonowaniem w roli społecznej/w ciele niezgodnym z tożsamością danej osoby) i to ona podlega leczeniu i terapii, której elementami są medyczna korekta płci oraz kuracja hormonalna. O ile w przypadku osób dorosłych pojawia się niewiele kontrowersji związanych z zasadnością tranzycji, o tyle w przypadku dzieci i młodzieży jest już ich znacznie więcej.
Jak pomóc osobom, których ona dotyka?
W chwili obecnej jesteśmy świadkami olbrzymiego postępu technologicznego, który dotarł do medycyny oraz psychologii. Rodzi się więc pytanie: jaką rolę będą odgrywać roboty i sztuczna inteligencja w świecie terapii? Czy terapeuci i psychiatrzy zostaną zastąpieni przez wyspecjalizowane maszyny?
Jak pokazuje wiele badań i raportów, wypalenie zawodowe dotyka coraz większej liczby pracowników, wśród których spotyka się coraz młodsze osoby. Badanie Bassama Aouilego i współpracowników (2011) wykazało, że około 50% badanych było wypalonych lub znajdowało się w grupie wysokiego ryzyka. Wyniki Kowalskiej i zespołu wskazują na ponad 4% pracowników wypalonych w wysokim stopniu, jednak blisko 76% badanych cechuje średni poziom wypalenia. Przyczynia się do tego występowanie sytuacji stresowych w pracy. Raport The Workforce View in Europe 2017 wskazuje, że aż 22% polskich pracowników deklaruje, iż codziennie odczuwa stres, a 24% raz w tygodniu. Czynniki organizacyjne przyczyniają się do wystąpienia wypalenia zawodowego w zdecydowanie większym stopniu niż zmienne indywidualne (Mańkowska, 2016). Nawet jeśli pracownik próbuje sam podjąć pewne aktywności mające na celu przeciwdziałanie negatywnym skutkom stresu, bez realnego wsparcia ze strony pracodawcy i bez odpowiednich warunków w organizacji ich wdrożenie nie przyniesie rezultatów. Podstawą jest właściwa organizacja pracy oparta na szacunku dla człowieka i transparentna komunikacja.
64 pola, 32 figury i 2 do potęgi 143 możliwych ustawień. Mogą stanowić przedmiot badań lub narzędzie badawcze. Pomogły rozwijać sztuczną inteligencję, zrozumieć procesy decyzyjne w ekonomii. Muszka owocowa dla psychologii poznawczej, przede wszystkim jednak intelektualna rozrywka dla wielu, a dla nielicznych – styl życia. Podróż, której kres jest ruchomy, a przez to nieuchwytny. Cel wędrówki wyznaczany jest przez tych najznakomitszych – to oni są drogowskazem, to ich właśnie chcą zdetronizować adepci. Rywalizacja ta jest paliwem do wyznaczania nowych granic ludzkich możliwości, dla nauki natomiast jest wdzięcznym modelem pozwalającym zgłębiać mechanizmy będące podstawą eksperctwa (ang. expert performance).
Mit heroiczności od zawsze wpisywał się w takie potrzeby ludzi, jak odwoływanie się do mądrości, posiadanie nadziei na lepszą przyszłość i inspiracja autorytetem. Ze współczesnych badań wynika, iż ludzie wolą wybierać na swoich przyjaciół osoby podejmujące ryzyko heroiczne zamiast osób podejmujących ryzyko tylko dla sportu.