Pojęcie zaburzenia neurorozwojowe zawiera wiele znaczeń i obejmuje szereg nieprawidłowości w obszarze rozwoju motorycznego, intelektualnego oraz społecznego. Jak kształtują się ich objawy w odniesieniu do płci?
Dział: Diagnoza
Z jakimi problemami może zetknąć się psychoterapeuta w procesie diagnozy oraz pracy z klientem o cechach osobowości typu borderline (BPD) ze współwystępującymi cechami osobowości narcystycznej (NPD)? Praca diagnostyczna z osobami płci męskiej może dostarczyć wyzwań specyficznych dla tej grupy klientów.
Zaburzenia odżywiania u dzieci i młodzieży są częstym powodem sięgania po pomoc specjalistów. Jest to grupa przypadłości psychosomatycznych, na które cierpi ok. 70 mln osób na całym świecie (dane The Renfrew Center Foundation for Eating Disorders).
Chociaż na przestrzeni ostatnich lat obserwuje się wzrost zgłaszanych przypadków wykorzystywania seksualnego dzieci, trudno jest jednoznacznie stwierdzić, czy skala zjawiska rośnie, czy też wzrasta poziom świadomości społecznej w zakresie istnienia problemu, który implikuje większą gotowość do zgłaszania podejrzeń dotyczących wykorzystywania i lepszą wykrywalność molestowania, zarówno przez społeczeństwo, jak i przez profesjonalistów. Powyższy fakt obliguje do zgłębiania wiedzy na temat różnic między naturalną aktywnością seksualną dzieci a zachowaniami, które świadczą o przemocy seksualnej kierowanej względem dzieci.
Schizofrenia jest zaliczana do psychoz endogennych, co oznacza, że mechanizmy patogenetyczne są umiejscowione wewnątrz organizmu. Obraz kliniczny tej choroby jest niezwykle zróżnicowany. Objawy psychopatologiczne mogą się zmieniać wraz z długością choroby (Lieberman, Stroup, Perkins, 2006). Z uwagi na ich różnorodność oraz zmienną dynamikę przebiegu i niepewne rokowanie nadal stanowi wyzwanie dla klinicystów i badaczy (Cierpiałkowska, 2013). Najogólniej mówiąc, do jej podstawowych objawów należą zaburzenia myślenia i spostrzegania, dezorganizacja mowy i zachowania oraz niedostosowany i spłycony afekt (ICD-10, 2000). Jednym z istotnych symptomów psychopatologicznych w przebiegu psychoz są również zaburzenia nastroju – z drugiej strony w zaburzeniach depresyjnych też mogą być obecne zaburzenia psychotyczne
Lęk u dzieci może przybierać różne oblicza, a także mieć rozmaite źródła. Skuteczna, specjalistyczna pomoc dziecku wymaga więc w pierwszej kolejności trafnej diagnozy.
Objawy depresyjne u dzieci są dość często sygnalizowane przez osoby pracujące w szkołach. W naszych praktykach spotykamy się z klientami kierowanymi przez szkołę z powodu kłopotów w nauce czy zmian w zachowaniu. Czy łatwo zdiagnozować takie dziecko?
W dzisiejszych czasach depresja jest bardzo często spotykaną chorobą. Z danych WHO (2017) wynika, iż w Polsce na tę chorobę cierpi 5,1% społeczeństwa. Dla porównania w innych krajach europejskich odsetek ten wynosi odpowiednio: Estonia 5,9%, Finlandia 5,6%, Grecja 5,7%, Hiszpania 5,2%, Holandia 4,7%, Islandia 4,1%, Litwa 5,6%, Niemcy 5,2%, Norwegia 4,7%, Portugalia 5,7%, Słowacja 5,1%, Szwajcaria 5%, Ukraina 6,3%, Wielka Brytania 4,5%, Włochy 5,1%. O depresji wiemy coraz więcej, jednakże występuje ona w wielu odmianach, co często rodzi trudności w odróżnieniu jej od innych jednostek chorobowych. Nie dla każdego oczywiste jest, iż depresja może łączyć się także z objawami psychotycznymi. W poniższym tekście postaram się rozjaśnić zagadnienie związane z diagnostyką depresji z objawami psychotycznymi, zwaną także depresją psychotyczną.
Schizofrenia jest zaburzeniem psychicznym, zaliczanym do grupy psychoz, czyli stanów nacechowanych odmiennym odbiorem, zaburzonym postrzeganiem oraz błędnym ocenianiem. Objawia się głównie halucynacjami i omamami, wycofaniem emocjonalnym oraz obniżeniem poziomu funkcji poznawczych. Nazwa „schizofrenia” pochodzi od łac. schizma i phrenos. Słowa te oznaczają rozszczepienie umysłu, przez co schizofrenia mylnie kojarzona jest z podwójną osobowością.
Zaburzenia pourazowe pojawiły się w międzynarodowych klasyfikacjach chorób psychiatrycznych dopiero w 1980 r., pomimo że pierwsze próby ich opisu podejmowane były już tysiące lat temu. Od tego czasu w naukach medycznych dynamicznie zmienia się rozumienie ich przebiegu oraz mechanizmów, które nimi sterują. Świadczą o tym modyfikacje dokonywane w kolejnych edycjach DSM (Diagnostic and Statistical Manual) i ICD (International Classification of Diseases). Od stycznia 2022 r. w państwach członkowskich Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) zacznie obowiązywać nowa Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-11. Wniesie ona szereg zmian dla klinicystów. Między innymi po raz pierwszy w historii będzie ona wersją całkowicie elektroniczną. Zostanie w niej także opisane aż 55 tys. jednostek chorobowych w zupełnie nowym formacie kodowania (dla porównania
Pojęcie dysocjacji można rozumieć jako utratę świadomej kontroli nad niektórymi myślami, uczuciami lub zachowaniami przez jednostkę. Gdy mówimy o dysocjacjach występujących u dzieci, mamy do czynienia zarówno z procesami „zamrożenia” będącymi skuteczną (dla dziecka) strategią przeżycia w niedostrojonym środowisku, jak i rozwojowymi procesami fantazjowania, wcielania się w różne postaci (bohaterowie bajek, zwierzęta, zabawki itp.). Przywiązanie jest kluczem do rozwoju i przeżycia oraz drogą do rozumienia stanów doświadczanych przez dziecko.
Wokół problematyki i terminu „zaburzenia schizotypowe” istnieją liczne kontrowersje. Jest to stosunkowo nowa kategoria diagnostyczna, zaliczana w międzynarodowej klasyfikacji diagnostycznej ICD-10 do zaburzeń typu schizofrenii, ang. schizotypal disorder. Natomiast amerykańska DSM-V kategoryzuje je jako schizotypowe zaburzenia osobowości, mimo istnienia podobnych kryteriów diagnostycznych.