Przekazujemy Państwu dwunaste wydanie „Psychologii w Praktyce” – zawodowego czasopisma dla psychologów i psychoterapeutów. W niniejszym numerze poruszamy następujące zagadnienia:
„Przedstawiciele obu płci zyskują na byciu w związku, rzadziej cierpiąc z powodu chorób psychicznych, zaburzeń jedzenia, alkoholizmu, a nawet łagodniej przechodząc zwykłe infekcje. Lepszy stan zdrowia przekłada się na długość życia. Według pewnych badań ryzyko przedwczesnej śmierci kobiety niebędącej w związku jest o 50% większe niż prawdopodobieństwo śmierci mężatki, a w przypadku mężczyzn ta liczba sięga aż 250%! Rezultaty innych badań wskazały, że samotni ludzie w średnim wieku 2,5 razy częściej nie dożywają starości niż ci żyjący w małżeństwie. Analiza danych zebranych w USA wykazała z kolei, że ludzie w związkach znacząco rzadziej umierają z powodu dziesięciu najbardziej rozpowszechnionych typów nowotworu” – pisze dr Magdalena Śmieja w artykule zatytułowanym „Bycie w związku a dobrostan. Jakie funkcje psychospołeczne pełnią bliskie relacje”, który otwiera bieżący numer „Psychologii w Praktyce”. Czytając niniejszy tekst poznają Państwo wyniki badań nad wpływem jakości związku na długość życia partnerów.
Czym jest stosowana analiza zachowania (SAZ)? Jaki jest cel i zakres stosowanej analizy zachowania? Jakie korzyści płyną z tego podejścia w terapii osób ze spektrum autyzmu? Odpowiedzi na te i inne pytania udziela Łukasz Prochwicz w artykule zatytułowanym „Dlaczego SAZ?”, który publikujemy w rubryce „Metody terapii”. Temat wpływu SAZ na rozwój umiejętności komunikacyjnych dzieci z autyzmem porusza z kolei Marta Sierocka w tekście pt. „Stosowana Analiza Zachowania w uczeniu się komunikacji”.
Państwa uwadze polecamy artykuł prof. Marii Beisert i Karoliny Koziary zatytułowany „Pary jednopłciowe”. Autorki przybliżają w nim kontekst funkcjonowania par jednopłciowych, opisują specyfikę pracy klinicznej z osobami nieheteroseksualnymi i przedstawiają najważniejsze zagadnienia, na jakie warto zwrócić uwagę w pracy z osobami LGB.
„Bazując na dotychczasowej wiedzy z obszaru uzależnienia od internetu i portali społecznościowych, można założyć, że osoby uzależniające się od Facebooka charakteryzuje specyficzna kombinacja cech. Podejmowane są aktualnie próby integracji danych dotyczących indywidualnych czynników ryzyka tego uzależnienia w jeden model oraz przeprowadzane są badania w celu sprawdzenia jego trafności. Z jednej strony osoby uzależnione od Facebooka mają silną potrzebę kontaktów z innymi ludźmi, zwłaszcza uzyskiwania aprobaty i podziwu ze strony innych – badania wskazują, iż uzależnienie wiąże się z ekstrawersją i narcyzmem. Z drugiej strony uzależnienie od Facebooka wiąże się z obniżoną samooceną, brakiem poczucia własnej skuteczności i samotnością. Można zatem wnioskować, iż bezpośrednie relacje w świecie offline są dla osób pochłoniętych facebookową rzeczywistością silnie stresujące. Portal społecznościowy może działać zatem jak antidotum na brak pewności siebie i odczuwaną samotność poza internetem” – piszą Julia Balcerowska i dr Paweł Atroszko w artykule zatytułowanym „Uzależnienie od Facebooka”, zamykającym bieżące wydanie czasopisma „Psychologia w Praktyce”. Czytając niniejszy tekst dowiedzą się Państwo, co może zrobić praktykujący psycholog, gdy pracuje z klientem, który ma problem z uzależnieniem od portali społecznościowych.
