Diagnozowanie i terapia dzieci z niedokształceniem mowy o typie afazji odbywa się głównie na pograniczu psychologii i logopedii. Logopeda jest przygotowany do oceny mowy i sprawności językowej, a psycholog odpowiada za prawidłową ocenę rozwoju psychoruchowego, w tym inteligencji, pamięci, emocji, uwagi i funkcji percepcyjnych. Autorka skupia się na zadaniach i roli psychologa oraz podkreśla konieczność jego ścisłej współpracy z logopedą.
Dział: Współpraca z...
Odtruj umysł! Walka z uzależnieniem w buddyjskim klasztorze to fragmenty książki Wgląd. Buddyzm, Tajlandia, ludzie będącej relacją z podróży i życia w buddyjskich klasztorach Tajlandii polskiego psychologa i trenera mindfulness Tomasza Kryszczyńskiego. Książka opisuje bezpośrednie doświadczenie praktyki duchowej, której korzenie sięgają tysięcy lat. Przedstawia współczesny i dawny buddyzm, współczesną i dawną Tajlandię. Publikowane fragmenty ukazują wyjątkowy klasztor, w którym mnisi w oparciu o tradycyjne metody pomagają tysiącom ludzi uwalniać się od uzależnienia. (tytuł i śródtytuły dodane dla celów niniejszej publikacji).
Fascynująca metaforyka, niezwykłość, dziwaczność wypowiedzi osób chorych na schizofrenię od zawsze zwracały uwagę. Prawdopodobnie refleksja nad mową pacjenta cierpiącego na psychozę stała się dla Eugena Bleulera w 1911 roku podstawą do utworzenia terminu „schizofrenia”, czy też raczej „grupy schizofrenii” (ponieważ od początku szwajcarski psychiatra chciał raczej mówić o grupie psychoz, których wspólną cechą jest rozszczepienie osobowości).
Wyrzuty sumienia i rodzące się z nich poczucie winy są emocjami towarzyszącymi każdemu człowiekowi. Rodzice dzieci z niepełnosprawnościami są grupą, w której emocje te nader często przybierają wymiar patologiczny – rodzą się one w rodzicu z przekonania, że zrobił coś źle, dopuścił się zaniedbania lub zaszkodził własnemu dziecku, a skutkują wypaleniem sił, problemami w relacjach z innymi ludźmi, nierzadko także depresją.
Trudno zliczyć rozmowy na oddziale onkologii przebiegające według tego lub podobnego scenariusza. Wielu pacjentów, namówionych na leczenie przez rodzinę czy lekarza prowadzącego, nie przemyślało szczerze „za” i „przeciw” leczeniu. Nawet ci z chorych, którzy chcą się leczyć, rzadko zastanawiają się nad własną odpowiedzialnością za proces zdrowienia. Pacjent powtarzający sobie i innym, że „musi” pozostać w szpitalu czy przyjąć leczenie, jest już na wstępie negatywnie nastawiony do wszystkiego, co dzieje się w tym obszarze. Każdy dodatkowy objaw czy działanie niepożądane interpretuje jako potwierdzenie swojego przekonania.
Satysfakcjonujące życie seksualne jest jedną z podstaw utrzymania związku i umocnienia więzi partnerskich (Duch-Krzysztoszek, 1997; Byers, 1999), a zatem jest istotne dla realizacji zadań rozwojowych związanych z partnerstwem. Wiele badań prowadzonych w różnych grupach wskazuje, iż zwiększa się liczba osób – zarówno kobiet, jak i mężczyzn – borykających się z problemami w tej sferze. Przyczyny dysfunkcji seksualnych mogą tkwić w zaburzeniach somatycznych, psychicznych, a także mogą być odpowiedzią psychiki na sytuację choroby somatycznej.
Po modzie na autyzm przyszła moda na mutyzm selektywny. Nie jest on odkryciem ostatnich lat, choć współcześnie obserwuje się natężenie problemu. Kryteria rozpoznawania mutyzmu wybiórczego, którymi dysponujemy, są niejednoznaczne, płynne, w efekcie – można popełniać błędy diagnostyczne, które prowadzą do zawyżania statystyk.
Na próżno szukać jednej definicji stresu, zwłaszcza w sensie medycznym. Stresem nazywana jest zarówno reakcja organizmu na wydarzenie stresowe, jak i samo wydarzenie stresowe. Najczęściej jednak stresem określamy reakcję organizmu w odpowiedzi na sytuacje, które przekraczają nasze możliwości poradzenia sobie z nimi.
Mutyzm wybiórczy, zwany także selektywnym (selective mutism), jest zaburzeniem wieku dziecięcego, które objawia się niemożnością mówienia w niektórych sytuacjach społecznych. Oznacza to, że w życiu dziecka dotkniętego tym zaburzeniem istnieją okoliczności, w których nie jest w stanie wydobyć z siebie głosu, pomimo świadomości, że się tego od niego oczekuje. W innych sytuacjach może mówić swobodnie i adekwatnie do swojego wieku, o ile ma zapewnione poczucie bezpieczeństwa.
Pracownik socjalny odgrywa kluczową rolę w zmienianiu egzystencji wielu osób, podejmując kontakt i organizując działania pomocowe. Wynika to z faktu, iż bardzo często jest specjalistą tak zwanego „pierwszego kontaktu” – to on pierwszy dowiaduje się o problemach i kryzysie, jakiego doświadcza dana osoba. Od tego, w jaki sposób podejmie interwencję i organizowanie dalszej pomocy, zależy szybkość i jakość zmiany sytuacji i doświadczenia osób potrzebujących wsparcia.