Dziecięca masturbacja jest tematem budzącym wiele kontrowersji. W powszechnej opinii połączenie dziecięcości i seksualności jest zjawiskiem wzajemnie wykluczającym się i budzącym sprzeciw. Masturbacja traktowana jest jako przejaw zachowań problematycznych, a nawet patologicznych, mających świadczyć o nieprawidłowym rozwoju, rozhamowaniu, problemach emocjonalnych lub doświadczeniu nadużycia seksualnego. Wynika to z niskiej świadomości społecznej, nieznajomości aspektów prawidłowego rozwoju psychoseksualnego okresu dzieciństwa, a także ma swoje korzenie w kulturowym tabu i głęboko zakorzenionych mitach wokół seksualności.
Dział: Narzędziownia
Żyjemy w systemie, w którym heteroseksualność oraz cispłciowość są domyślne: gdy osoba przychodzi na świat, przypisuje się jej jedną z dwóch płci – chłopiec albo dziewczynka. Od osób, którym została przypisana męska płeć przy urodzeniu, oczekuje się, że będą w przyszłości prezentować się w roli męskich mężczyzn, a ich pociąg będzie ukierunkowany na osoby „przeciwnej płci”, czyli kobiece kobiety. Od osób, którym została przypisana kobieca płeć przy urodzeniu, oczekuje się, że będą w przyszłości prezentować się w roli kobiecych kobiet, a ich pociąg będzie ukierunkowany na osoby „przeciwnej płci”, czyli męskich mężczyzn. Każda osoba, która żyje poza tym układem, jest dyskryminowana – gorzej traktowana ze względu na swoją tożsamość seksualną i/lub płciową.
Kryzys wydaje się nieuniknionym elementem ludzkiego życia (Kubacka-Jasiecka 2010). Krytyczne wydarzenia wymuszają zmiany w dotychczasowym funkcjonowaniu osobistym, rodzinnym, w życiu społecznym, w stosunku do świata i własnej osoby. Wydarzenia te, oceniane negatywnie jako szczególnie trudne doświadczenia, często przekraczają możliwości samodzielnego poradzenia sobie.
Okres nastoletniości, zwany inaczej adolescencją, dla wielu rodziców, opiekunów, pedagogów, psychologów, a przede wszystkim dla samych nastolatków często bywa nie lada wyzwaniem. Nie sprzyja temu także wykreowany obraz nastolatka jako osoby na wiecznej emocjonalnej huśtawce, impulsywnego i ciągle robiącego innym na złość. Prawdą jest, że adolescencja to czas intensywnych przemian w życiu młodego człowieka, w czasie którego nastolatkowie mogą doznawać silnych ambiwalentnych doświadczeń emocjonalnych.
Konopie indyjskie są jedną z najszerzej stosowanych rekreacyjnie substancji na świecie. Kannabinoidy są głównymi składnikami psychoaktywnymi marihuany spośród 113 obecnych w nich substancji. Znane powszechnie i pożądane uczucie bycia na „haju” wywołuje delta-9-tetrahydrokannabinol (THC). Innym powszechnym kannabinoidem jest kannabidiol (CBD), który nie wywołuje takich samych efektów euforycznych jak THC, ale jest stosowany w różnych wskazaniach.
Sercem grupy jest proces grupowy, sercem procesu grupowego są relacje, a sercem relacji są emocje. I jakkolwiek doświadczanie emocji w relacjach wydaje się być trudne, to właśnie w nich tkwi potencjał poprawy naszego funkcjonowania społecznego. Trening interpersonalny jako narzędzie pracy z emocjami w grupie podpowiada, jak to zrobić.
Zdolność do mentalizowania pozwala zrozumieć, że zarówno nasze, jak i innych zachowania są wynikiem uczuć, potrzeb, myśli i przekonań. Świadomość tego procesu bezpośrednio przekłada się na nasze odpowiedzi na zachowanie. Mentalizacja pozwala bardziej adekwatnie zareagować, bo odpowiadamy nie tylko na to, co dana osoba robi, ale przede wszystkim na to, co czuje i czego potrzebuje.
Wychodzenie ze związku przemocowego nie jest łatwym przedsięwzięciem, to skomplikowany proces wymagający determinacji i odwagi. Wiele kobiet, mówiąc o tym doświadczeniu określa je jako walkę o przetrwanie, o życie, o siebie. Aby rozpocząć wychodzenie z takiego uwikłania, konieczne jest zdanie sobie sprawy z tego, czym jest związek oparty na przemocy i jakie są jego główne cechy. Należy pamiętać, że mamy tu do czynienia z potężnym splątaniem psychologicznym, które gmatwa dodatkowo brak wsparcia społecznego, komplikacje prawne, a co najsmutniejsze – stygmatyzacja ofiar.
Główną cechą zaburzeń somatoformicznych są objawy fizykalne występujące bez obecności choroby somatycznej, działania żadnej substancji chemicznej ani choroby psychicznej. Objawy nie są celowo wytwarzane w odróżnieniu od symulacji i zaburzeń pozorowanych i nie można ich wyjaśnić inną chorobą lub wpływem przyjmowanych substancji (Siwiak-Kobayashi, 2002).