Według szacunków, problem jadłowstrętu psychicznego dotyka około 1–2% dziewcząt i kobiet. Rozpowszechnienie różnych form zaburzeń odżywiania jest trudne do ustalenia, ale waha się w granicach 8–40% (Żechowski, 2013). Anoreksja należy do chorób o podłożu psychicznym z jednym z największych wskaźników śmiertelności (ok. 5–10%). W wielu przypadkach wymaga hospitalizacji pacjenta w ośrodku całodobowym, nie dziwi zatem fakt poszukiwania skutecznych metod konceptualizacji i leczenia tej choroby. Celem niniejszego artykułu jest próba przedstawienia psychodynamicznego rozumienia i leczenia pacjentów młodzieżowych z problemem anoreksji. Tekst w sposób szczególny przedstawia zastosowanie podejścia psychodynamicznego w aspekcie diagnozy oraz kluczowe obszary problemowe w pracy z młodzieżowym pacjentem z problemem anoreksji.
