Zaburzenia schizotypowe. Osobowość czy choroba?

Diagnoza

Wokół problematyki i terminu „zaburzenia schizotypowe” istnieją liczne kontrowersje. Jest to stosunkowo nowa kategoria diagnostyczna, zaliczana w międzynarodowej klasyfikacji diagnostycznej ICD-10 do zaburzeń typu schizofrenii, ang. schizotypal disorder. Natomiast amerykańska DSM-V kategoryzuje je jako schizotypowe zaburzenia osobowości, mimo istnienia podobnych kryteriów diagnostycznych.

Z jednej strony schizotypia oznacza chorobę z grupy schizofrenii – kategoria F20–F29, z drugiej – traktowana jest jako zaburzenia osobowości. Pomimo tych różnic w kategoryzacji oba określenia, czyli zaburzeń schizotypowych według ICD-10 oraz schizotypowych zaburzeń osobowości DSM-V, łączy symptomatologia, leczenie i rokowanie.

Pułapki diagnostyczne

Według ICD-10 do kategorii schizotypii zaliczamy takie rozpoznania, jak: schizofrenia borderline, schizofrenia utajona, schizofrenia prepsychotyczna, schizofrenia prodromalna, schizofrenia pseudoneurotyczna, schizofrenia pseudopsychopatyczna oraz schizotypowe zaburzenia osobowości. Wszystkie te rozpoznania łączy niezwykłość przeżyć, magiczne, dziwne myślenie, podejrzliwość, ksobność, czyli odnoszenie wszystkiego do siebie, iluzje cielesne bądź inne niezwykłe doświadczenia percepcyjne, niecodzienne słownictwo, niezwykłe skojarzenia i dygresyjność, używanie wtrąceń o niejasnym celu oraz nadmiernie konkretne lub abstrakcyjne wypowiedzi. Może występować ponadto osłabienie emocjonalności, brak odczuwania przyjemności, częste są dziwne bądź ekscentryczne zachowania, przeżywanie lęku i złości...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI