Wokół badań nad skutecznością psychoterapii psychodynamicznej narosło wiele mitów, które sprowadzają się do jednej powtarzanej w różnych wariantach tezy, że psychoterapia psychodynamiczna nie ma dowodów na swoją skuteczność. Tego rodzaju twierdzenia nie tylko nie są zgodne z prawdą, ale też bardzo upraszczają złożoną debatę dotyczącą tego, jak rozumiemy skuteczność w psychoterapii. Ten artykuł ma na celu uporządkowanie wiedzy w możliwie przystępny, ale rzetelny sposób, by psychoterapeuta psychodynamiczny mógł zająć stanowisko w tej debacie.
Autor: Monika Olga Jańczak
dr
Certyfikowana psychoterapeutka psychodynamiczna, superwizorka szkoleniowa KCP, doktorka nauk społecznych w dziedzinie psychologii, wykładowczyni akademicka i badaczka. Autorka książek i artykułów na temat zaburzeń osobowości, mentalizacji i psychoterapii psychodynamicznej. Kieruje Laboratorium Badań nad Psychoterapią Psychodynamiczną PsychoDynamics Lab przy Zakładzie Psychologii Zdrowia i Psychologii Klinicznej na Wydziale Psychologii i Kognitywistyki UAM w Poznaniu.
W pracy psychoterapeutów psychodynamicznych etap konsultacji i diagnozy stanowi kluczowy wstęp do terapii – fundament, na którym opiera się planowanie dalszego leczenia. Każdy specjalista uczy się prowadzić ten etap w taki sposób, by nie tylko trafnie postawić rozpoznanie, lecz także by diagnoza była dokładna i uwzględniała pełne spektrum funkcjonowania pacjenta. Równie istotne jest ujęcie problemów pacjentów w sposób dla nich zrozumiały i znaczący – tak, by możliwe było osiągnięcie porozumienia oraz zawarcie kontraktu terapeutycznego wokół wspólnie określonych celów terapii, wynikających z diagnozy i potrzeb pacjentów.