Mając na uwadze powyższe, w procesie pomocy klientowi z otyłością istotna jest współpraca interdyscyplinarna specjalistów zaangażowanych we wsparcie klienta. Do takich specjalistów należą dietetyk, lekarz internista, kardiolog lub psychiatra, fizjoterapeuta, pielęgniarka oraz psycholog/psychoterapeuta.
Rola psychologa/psychoterapeuty w procesie leczenia otyłości
Rolą psychologa/psychoterapeuty będzie wspieranie klienta na każdym etapie jego leczenia – procesu, który jest długotrwały i złożony, nierzadko będący walką o zdrowie, a nawet życie.
- Psycholog ma za zadanie diagnozować psychologiczne oraz środowiskowe uwarunkowania powstawania problemu otyłości, jak również przedstawić sposoby radzenia sobie ze stresem, sposoby budowania celów przez klienta, nawiązywania oraz podtrzymywania relacji społecznych, zasoby klienta, a także jego obraz własnej osoby, obraz świata i swojej pozycji w nim.
- Psycholog czuwa również nad monitorowaniem ryzyka lub już występujących objawów zaburzeń psychicznych (w tym zaburzeń nastroju, zaburzeń odżywiania czy zaburzeń lękowych) oraz podejmuje interwencje w zakresie ich terapii oraz zapobiegania nawrotom.
- Kolejnym zadaniem psychologa jest również motywowanie klienta do podejmowania wysiłku na rzecz własnego zdrowia oraz kondycji fizycznej i psychospołecznej, ale także do kontynuowania leczenia i podtrzymywania jego efektów (Bąk-Sosnowska, 2009).
Otyłość występuje wskutek przyjmowania zbyt wielu kalorii przy jednoczesnym niskim poziomie zużywania energii. Problemem jest zatem nie tylko to z jakiego powodu pacjent przyjmuje nadmierne pożywienie (np. kompulsywne objadanie się), ale również istotne są czynniki związane z trudnościami, z których powodu pacjent ogranicza lub eliminuje wysiłki mające na celu redukcję masy jego ciała.
Do przyczyn otyłości, poza jej biologicznymi uwarunkowaniami, zalicza się przede wszystkim nieprawidłowe wzorce i nawyki żywieniowe oraz czynniki psychologiczne i psychospołeczne (Bąk-Sosnowska, 2009):
- zbiór niekorzystnych dla zdrowia oraz funkcjonowania klienta przekonań w obszarze siebie, świata, swojej pozycji w nim, własnej przyszłości, zdrowia, osobistych celów, zasobów, umiejętności czy możliwości;
- nieprawidłowe wzorce i nawyki żywieniowe, a także te dotyczące trybu życia (ilość realnie podejmowanej aktywności fizycznej, higiena osobista, higiena snu i posiłków, dbanie o własne ciało, seksualność, radzenie sobie ze stresem czy funkcjonowanie klienta w relacjach społecznych);
- tendencje do kompensacji nierozwiązywanych trudności emocjonalnych za pomocą wynagradzania sobie przez klienta poniesionego wysiłku czy negatywnych emocji słody...
Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
