Podejście współczucia w kontekście więzi

Czym jest współczucie – analiza pojęcia

Współczucie jest sposobem odnoszenia się do siebie samego i innych w sposób troskliwy w obliczu naszej ludzkiej niedoskonałości (ciała, genów, umysłu, relacji), błędów, które popełniamy, trudności, które życie przynosi. 

Odnosimy się tutaj do trzech rodzajów czy też przepływów współczucia:

• współczucia wobec siebie samego,
• współczucia, które umiemy otrzymać od innych,
• współczucia, które dajemy innym.

Współczucie wobec siebie samego składa się z trzech elementów:

• życzliwości wobec siebie samego (co kontrastuje z samokrytyką, obwinianiem siebie), 
• byciem uważnym wobec przeżywanej trudności (zamiast unikania jej lub też zagłębiania się w nią), 
• świadomości, że trudności są częścią historii wszystkich ludzi (co stoi w kontraście do poczucia izolacji) (Neff, 2003). 

Współczucie tym samym zawsze odnosi się do relacji – z samym sobą oraz z innymi.

Choć współczucie jest cechą ogólnoludzką i odnosi się do wszystkich tradycji kontemplacyjnych świata, to obecnie najlepiej znaną definicją, jest ta proponowana przez lidera buddyzmu tybetańskiego Gelukpa, Dalajlamy, według której: