Metody pracy z nastolatkiem po próbie samobójczej i z jego rodziną

Studium przypadku

Pojawienie się w gabinecie psychologa lub psychoterapeuty nastolatka po próbie samobójczej niekiedy budzi niepewność i uaktywnia liczne obawy związane z zapewnieniem skutecznego wsparcia ukierunkowanego na zdrowienie, w tym ograniczenie ryzyka samobójstwa. Jednocześnie młody człowiek wnosi do gabinetu cały kontekst rodzinny i szereg uwarunkowań rozwojowych. W pracy z tymi klientami ocena ryzyka samobójstwa i planowanie interwencji wspomagających utrzymanie przy życiu stanowią jedno z największych współczesnych wyzwań terapeutycznych.

Nastolatek po próbie samobójczej w gabinecie terapeutycznym – empatyczne wsparcie w kryzysie

Nawiązanie i umacnianie relacji terapeutycznej w kontakcie z nastolatkami po podjętej próbie samobójczej wymaga od specjalisty szerokiego spektrum kompetencji skupionych wokół umiejętności empatycznego słuchania oraz głębokiego pragnienia, by zrozumieć, co i w jaki sposób doprowadziło do chęci odebrania sobie życia. Ta intrasubiektywna i nieoceniająca postawa stała się fundamentem podejść terapeutycznych ukierunkowanych na ograniczanie ryzyka samobójstwa. Jednym z podstawowych elementów koniecznych do uwzględnienia w planie pomocy jest „ból psychologiczny” będący konstruktem wprowadzonym do suicydologii przez Shneidmana (1993), opisującego zjawisko silnego, a jednocześnie z pozoru niemożliwego do zniesienia cierpienia. Kolejnymi istotnymi elementami są poczucie braku nadziei (O’Connor i in. 2004; Williams, 2001) oraz negatywny stosunek do samego siebie, uzewnętrzniony niekiedy w otwartej nienawiści wobec siebie (Baumeister, 1990), który ukazuje samobójstwo jako drogę ucieczki od własnego ja. Podejście skupione wokół dostrzegania i analizowania wskazanych konceptów pomaga nam jako specjalistom dostrzec, że ograniczanie ryzyka samobójstwa polega w istocie na poszukiwaniu sposobów, aby podwyższyć próg tolerancji dyskomfortu u naszych klientów i pomóc im nabyć umiejętności radzenia sobie z kryzysem oraz wspomagać budowanie zasobów niezbędnych do tego, by wieść życie, którego warto będzie doświadczać. Niezbędne jest w tym jednak nie tylko przeprowadzenie profesjonalnej diagnozy i zaplanowanie interwencji, ale także zapewnienie zrozumienia, którego fundamentem jest nieoceniająca postawa (Michel i Jobes, 2010).

Ocena ryzyka samobójstwa jako element procesu pomocy

W przypadku młodych klientów, którzy w przeszłości podjęli próbę samobójczą lub podejmowali je wielokrotnie, konieczne jest dokonanie oceny ryzyka na wstępnym etapie oddziaływań. Szczególnie istotne jest zwrócenie uwagi na fakt, że deklaratywne (wyrażone w kontakcie werbalnym) negowanie występowania myśl...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI