Zdobyciu substancji lub też realizacji określonego zachowania podporządkowane są niemal wszystkie sfery życia. Obszary osobiste, rodzinne i zawodowe ustawione są tak, aby umożliwiały realizację impulsów związanych z uzależnieniem. Wówczas osoba skoncentrowana jest jedynie na podporządkowaniu całego swojego życia działaniom mającym na celu zaspokajanie potrzeb związanych z nałogiem. Nie liczy się z destrukcyjnymi konsekwencjami, które może to za sobą nieść, a utrata rodziny czy pracy nie są tak istotne jak poddanie się uzależnieniu.
Doświadczanie traumy w dzieciństwie przyczyną uzależnień
Jest wiele teorii wyjaśniających przyczyny powstawania uzależnień. Jedną z nich jest ekspozycja na długotrwałe i silne działania traumatyzujące. Doświadczenie traumy w okresie wczesnodziecięcym zwiększa ryzyko uzależnienia się w późniejszym życiu. Dzieci dotknięte wszelkimi rodzajami przemocy (fizyczna, psychiczna lub seksualna) mają w późniejszym życiu znacznie większe tendencje do zachowań ryzykownych i uzależnienia. Przyczyną tego jest nieodpowiedni rozwój mózgu w wyniku doświadczania silnego stresu i traumy. Układ nerwowy dziecka, które nie było narażone na takie przeżycia, rozwija się prawidłowo i wyposażony jest w naturalne procesy samoregulacji. Niestety, u dziecka narażonego na długotrwałe i silnie obciążające sytuacje biochemia mózgu jest całkowicie zaburzona. Nie jest ono w stanie samo regulować swoich emocji, w wyniku czego przyjmuje sztuczne i destrukcyjne sposoby, aby sobie z nimi poradzić.
Spożywanie substancji psychoaktywnych jest dla osoby po przeżyciach traumatycznych sposobem na to, aby radzić sobie ze skutkami traumy, negatywnymi emocjami oraz obciążającymi wspomnieniami. Substancje mogą chwilowo złagodzić skutki...
