Nowe wyzwania w pracy terapeutycznej z parą

Studium przypadku

Eksperci i ekspertki, osoby ze świata psychologii, filozofii, kultury i innych dziedzin od lat zadają sobie pytanie, jak brzmi definicja „dobrego związku”. Czy jest ona wyłącznie wypadkową subiektywnej satysfakcji z relacji, czy wpływają na nią obiektywne czynniki warunkujące jakość danego związku, a jeśli tak – jakie? Czy można wypracować jakieś normy, które gwarantowałyby powodzenie relacji, a może jest jakaś jeszcze nieodkryta recepta na związek doskonały, którą znają specjaliści i specjalistki zajmujące się terapią par?

Badanie jakości i satysfakcji relacji

W literaturze spotykamy pojęcie naukowego parametru, jakim jest jakość relacji (relationship quality, RQ), i jest prawdopodobnie najlepiej zbadanym aspektem relacji romantycznych (Graham i in., 2011; Heyman i in., 1994). Jednak warto dodać, że prawdopodobnie to już końcówka jego świetności, bo obecnie to właśnie „romantyczność” stanowi jeden z głównych dylematów dotyczących relacji. A dokładnie pojawia się pytanie, czy faktycznie jej potrzebujmy, czy może decyduje za nas pewien społeczny dyskurs, który zostaje przyjęty przez klientów za własny.

Mimo tych dylematów osoby zajmujące się badaniem relacji wciąż najczęściej korzystają z pojęć jakości oraz satysfakcji z relacji (Fincham i Bradbury, 1987). Ważne jest, żeby je jednak rozróżnić, bo nie są one ze sobą tożsame przede wszystkim dlatego, że obejmują dwa ujęcia – zewnętrzne i wewnętrzne. Jedno mówi o tym, w jaki sposób osoby w relacji przeżywają swój związek, natomiast drugie obejmuje ocenę na podstawie przyjętych kryteriów.

Wielu badaczy podejmowało próbę zdefiniowania „dobrego związku” poprzez określenie jakości relacji – w tym celu powstały liczne skale określające poziom satysfakcji z relacji romantycznej. Do najczęściej używanych w literaturze fachowej należą:

  • Test Przystosowania Małżeńskiego Locke’a-Wallace’a (Marital Adjustment Test, MAT),
  • Skala Satysfakcji Małżeńskiej Kansas (Kansas Marital Satisfaction Scale, KMSS),
  • Indeks Jakości Małżeństwa (the Quality of Marriage Index, QMI),
  • Skala Oceny Relacji (Relationship Assessment Scale, RAS),
  • Indeks Satysfakcji Par (Couples Satisfaction Index, CSI),
  • Diadyczna Skala Oceny (Dyadic Assessment Scale).

Niestety mimo wielu prób nie udało się opracować narzędzia idealnego, które można byłoby zastosować do ogółu populacji, gdyż używanie dotychczas opracowanych skal ograniczało się do populacji osób heteroseksualnych i/lub pozostających w formalnym związku małżeńskim. W 2018 r. Jill M. Chonody wraz ze swoim zespołem badawczym podjął próbę opracowania takiej uniwersalnej skali oceny jakości relacji, wybierając najlepiej korespondujące z nią aspekty związku. Na skalę tę składa się dziewięć twierdzeń, których zgodność z prawdą w 5-stopniowej skali Likerta oceniają osoby badane (1 – zdecydowanie nie zgadzam się, 2 – raczej się nie zgadzam, 3 – nie mam zdania, 4 – raczej się zgadzam, 5 – zdecydowanie się zgadzam) (Chonody i in., 2018).

Te twierdzenia to:

  • Jestem zadowolony z naszego związku.
  • To jest związek, o jakim zawsze marzyłem.
  • Z biegiem czasu oddaliliśmy się od siebie (odwrotna punktacja).
  • Jestem całkowicie zdeterminowany, aby ten związek działał.
  • Lubimy swoje towarzystwo.
  • Mój partner jest zazwyczaj świadomy moich potrzeb.
  • Myślę o moim partnerze jako o mojej bratniej duszy.
  • Mój partner mnie rozśmiesza.
  • Mamy wspólne wartości.
     

Wyniki badań dostarczają dowodów na wstępną walidację wspomnianej skali...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI