Mimo tak widocznego zwrotu w podejściu do osób LGBTQ+ nadal wielu specjalistów z zakresu ochrony zdrowia psychicznego w Polsce nie zmienia swojego sposobu pracy z klientami o orientacji nieheteronormatywnej lub osobami niebinarnymi i transpłciowymi. Przykładowo, w badaniu Iniewicza i Grabskiego (2015), w którym uczestniczyło blisko dwustu psychoterapeutów, prawie połowa z nich na pytanie o to, czym jest homoseksualność, odpowiedziało, że jest to nieprawidłowy wariant rozwojowy. Zauważmy jednak, że obraz ten systematycznie ulega zmianie, czego przejawem jest wzrastająca liczba gabinetów psychoterapeutycznych określających się jako „przyjazne LGBT”, co sugeruje, że pracujący w niej specjaliści odwołują się do nurtu, który określany jest jako terapia afirmatywna. O’Shaughnessy i Speir (2018) definiują terapię afirmatywną jako dostosowaną do sytuacji klientów LGBTQ+, ich wielorakich tożsamości społecznych oraz społeczności. To terapia, która odnosi się do wpływu nierówności społecznych na życie osób LGBTQ+, wspiera ich autonomię, zwiększa odporność psychiczną oraz poszerza zakres radzenia sobie. To również terapia, która nastawiona jest na redukowanie barier systemowych w rozwoju umysłowym, fizycznym i seksualnym klientów LGBTQ+ oraz wykorzystuje ich mocne strony. Co istotne, jak podkreślają O’Shaughnessy i Speir (2018), ten nurt nie jest odmienną szkołą terapeutyczną, ale raczej dostosowaniem do specyficznego kontekstu istniejących metod opartych na dowodach naukowych.
Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne (American Psychological Association, APA) w 2021 r. wydało przewodnik dotyczący pracy z klientami LGBTQ+. W jego wstępnej części wymieniono zbiór zasad, którymi powinien kierować się psycholog pracujący w tym obszarze. Te z nich, które znajdują odniesienie do kwestii zwiększenia świadomości w pracy z osobami nieheteronormatywnymi, transpłciowymi, binarnymi i o zróżnicowanych tożsamościach płciowych, posłużą nam jako rama w dalszej części tekstu.
Wszystkie kolory tęczy - jak rozmawiać o orientacji seksualnej?
Psycholog rozumie, że ludzie reprezentują zróżnicowane orientacje seksualne, które wchodzą we współzależności z innymi aspektami ludzkiej tożsamości oraz z innymi kontekstami społecznymi.
Orientacja seksualna jest terminem odnoszącym się do ukierunkowania pragnień romantycznych, emocjonalnych i seksualnych wobec osób płci tej samej, innej lub zarówno tej samej, jak i innej (APA, 2012; Dragan & Iniewicz, 2020). Z tego względu rozróżniamy orientację homoseksualną, heteroseksualną i biseksualną. Choć te kategorie są dosyć często używane oraz są użyteczne, należy pamiętać o tym, że wiele danych wskazuje na konieczność traktowania orientacji seksualnej jako kontinuum. Warto również zwrócić uwagę na to, że przytoczona definicja nie obejmuje osób aseksualnych, które charakteryzować będzie brak pociągu seksualnego lub romantycznego do innych. Według wielu badań (np. Su &...
