Podwójna diagnoza jest wyzwaniem dla klientów i dla lekarzy zajmujących się tym zagadnieniem, wymaga bowiem zindywidualizowanego podejścia i współpracy różnych specjalistów, takich jak psychiatrzy, terapeuci uzależnień czy pracownicy socjalni.
W zależności od charakteru stwierdzonego zaburzenia psychicznego, współwystępowanie możemy podzielić na (Jon A., Panos V., 2005):
- homotypiczne – odnosi się do sytuacji, w której dwa lub więcej zaburzeń psychicznych występuje razem i są one związane etiologicznie lub tematycznie. Mogą prowadzić do wzajemnego nasilenia objawów lub wspólnego wpływu na funkcjonowanie psychiczne danej osoby, ponieważ są podobne pod względem natury lub przyczyn, np. występowanie dwóch zaburzeń lękowych, takich jak fobia i zaburzenie obsesyjno-kompulsywne;
- heterotypiczne – odnosi się do sytuacji, w której dwa lub więcej różnych rodzajów zaburzeń psychicznych występuje u jednej osoby. Zaburzenia te różnią się od siebie pod względem natury, objawów i przyczyn, np. jednostka może cierpieć jednocześnie na depresję oraz na zaburzenia lękowe.
Współwystępowanie homotypiczne czy heterotypiczne jest bardzo istotne w diagnostyce i leczeniu. Identyfikacja zaburzeń jest niezbędna dla zapewnienia odpowiedniej opieki zdrowotnej. Leczenie takiej osoby może wymagać kompleksowej opieki, która uwzględnia różne rodzaje zaburzeń oraz ich potencjalne wzajemne oddziaływanie.
Zaburzenia spowodowane używaniem substancji w ICD-11 (blok L2–6C4) (Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-11, 2022):
- 6C40 – Zaburzenie spowodowane używaniem alkoholu
- 6C41 – Zaburzenie spowodowane używaniem konopi indyjskich
- 6C42 – Zaburzenie spowodowane używaniem syntetycznych kannabinidów
- 6C43 – Zaburzenie spowodowane używaniem op...
Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
