Badania dostarczają licznych dowodów na skuteczność psychoterapii opartej na uważności w radzeniu sobie z różnorodnymi problemami psychicznymi, takimi jak zaburzenia osobowości (zwłaszcza borderline i obsesyjno-kompulsyjne), nawroty depresji, zaburzenia lękowe, przewlekły ból, uzależnienia, zaburzenia odżywiania, ADHD, PTSD, a nawet Alzheimer. Od lat podejmowane są również próby zaadaptowania tych metod do leczenia zaburzeń psychotycznych, w tym schizofrenii. Jednak zastosowanie uważności w tej grupie pacjentów budzi pewne obawy i kontrowersje.
Główne zastrzeżenia wynikają z charakterystycznych cech poznawczych osób z psychozą, w tym z ich szczególnie rozwiniętych tendencji do zniekształceń poznawczych. Te cechy mogą zwiększać podatność na błędne interpretowanie docierających informacji, co często prowadzi do nasilenia objawów psychotycznych. Stres odgrywa tutaj kluczową rolę, gdyż nasila skłonność do takich błędnych interpretacji.
Dodatkowo, procesy związane z medytacją, takie jak dłuższe momenty ciszy, mogą w pewnych warunkach stanowić wyzwalacz objawów zarówno negatywnych, jak i pozytywnych. Cisza, będąca integralnym elementem praktyki uważności, w niektórych przypadkach może sprzyjać dekompensacji psychotycznej, czyli zaostrzeniu objawów lub ich nawrotowi.
Z tych powodów stosowanie technik uważności w leczeniu osób z zaburzeniami psychotycznymi wymaga szczególnej ostrożności i precyzyjnego dostosowania ich do potrzeb pacjenta. Choć metody te wykazują duży potencjał, ich wykorzystanie w tej grupie wymaga dalszych badań oraz odpowiedzialnego podejścia w praktyce terapeutycznej.
Objawy psychotyczne a medytacja – wyniki badań
Od wielu lat podejmowane były próby zbadania wpływu oraz konsekwencji wynikających z praktykowania medytacji u osób z zaburzeniami psychotycznymi. Pierwsze doniesienia z tego obszaru wiedzy pojawiły się już w późnych latach 70. XX wieku. Udokumentowane studia przypadków dowodzą, że u osób z objawami psychotyczny...
Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
