Osoby z BPD z istotną częstością cierpią jednocześnie na zaburzenia osi I (zaburzenia nastroju, w tym epizody depresyjne i choroba afektywna dwubiegunowa, zaburzenia lękowe, w tym zaburzenie lęku panicznego i OCD, zaburzenia odżywiania, epizody psychotyczne, zaburzenie stresu pourazowego i inne) [1], inne niż BPD zaburzenia osobowości (np. paranoiczne, unikowe i obsesyjno-kompulsyjne) [2], a także zaburzenia neurorozwojowe, takie jak spektrum autyzmu czy ADHD [3, 4].
Z uwagi na powyższe, klinicyści diagnozujący i leczący tę grupę pacjentów stoją przed sporym wyzwaniem. Jednym z nich jest możliwie najoptymalniejsze leczenie tych pacjentów z użyciem leków psychotropowych. Niestety, mimo licznych wysiłków podejmowanych na polu badań nad strategiami psychofarmakologicznymi żadna krajowa agencja ds. regulacji leków nie dopuściła jak dotąd do obrotu żadnego leku, który mógłby być wykorzystany w leczeniu pacjentów prezentujących osiowe objawy BPD. Dostępne dane badawcze potwierdzające skuteczność jakiegokolwiek leku w łagodzeniu objawów związanych z BPD pozostają na obecnym etapie na tyle słabe, że nie pozwalają na jednoznaczną ocenę terapeutycznego potencjału żadnego z przebadanych preparatów [5–7].
W związku z tym w praktyce klinicznej dotyczącej leczenia farmakologicznego pacjentów z BPD wyróżnia się dwa główne kierunki postępowania. Pierwszy z nich zakłada rezygnację z podawania leków psychotropowych, co wynika z niedostatecznych dowodów na ich skuteczność. Podejście to zostało sformalizowane w wytycznych brytyjskiego National Institute for Clinical Excellence (NICE) [8]. Z kolei drugie podejście, popierane przez...
Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
Dołącz do grona specjalistów, którzy stale pogłębiają swoją wiedzę
Co dwa miesiące otrzymuj sprawdzone narzędzia i artykuły tworzone przez ekspertów-praktyków. Pogłębiaj wiedzę, pracuj sprawniej, pewniej i bądź przygotowany na najbardziej skomplikowane przypadki.
