W swoich narracjach mężczyźni ujawniają poczucie samotności, trudności w proszeniu o pomoc i konflikt pomiędzy koniecznością wpisania się w dotychczas podejmowany wzorzec męskości a tym, co autentycznie przeżywają. Ów konflikt pogłębia próba osiągnięcia niedoścignionego ideału męskości, w konsekwencji ograniczająca rozwój osobisty mężczyzny, zawężając jego potencjał do sztywnego trzymania się cech ulegających przemianom społeczno-kulturowym. Interakcjonizm społeczny wymaga od jednostki elastyczności. Stąd spora część klientów płci męskiej w gabinetach terapeutycznych relacjonuje doświadczenia somatyzacyjne i zwraca się po pomoc, gdy siła, zaradność i sztywne trzymanie się wzorca „męstwa” i „męskości” nie pozwala na udźwignięcie toczącego się kryzysu.
Psychoterapeuci podkreślają społeczno-kulturowy charakter problemów, z jakimi zjawiają się klienci. Zgłaszane przez nich trudności są pokłosiem cech systemowych, w tym norm kulturowych na poziomie mikro- i makrospołecznym (Frąckowiak-Sochańska, 2016).
Frąckowiak-Sochańska w 2016 r. poddała analizie wypowiedzi psychoterapeutów: 9 kobiet i 2 mężczyzn. Wykazano wzrost poziomu emocjonalności mężczyzn oraz wzrost poziomu zadaniowości kobiet. Taka zmiana dostarcza stresu, ponieważ jej przedmiot nie jest zgodny z dotychczasowym toposem ról kobiety i mężczyzny oraz narracjami społecznymi, stąd stres, poczucie niepokoju i zagubienia.
Sfera seksualna kobiet i mężczyzn również wiąże się ze schematami pełnionych przez nich ról. Zatem środowisko społeczne wydaje się determinować funkcjonowanie jednostki również w jej biologicznym wymiarze, a zarazem stanowi przestrzeń, w której konsekwencje tych zaburzeń są przejawiane.
Wpływ zaburzeń depresyjnych na seksualność i ryzyko podjęcia próby samobójczej
Klient depresyjny, zgodnie z koncepcją triady depresyjnej, przejawia negatywny odbiór własnej osoby, swojej przyszłości i otaczającego świata. Zatem depresyjne myślenie uderza w jakość funkcjonowania osoby dotkniętej tym zaburzeniem w wielu obszarach ży...
