Jakość relacji partnerów w systemie rodzinnym

Studium przypadku

Możliwość wchodzenia w intymne relacje stanowi oznakę rozwoju społecznego i emocjonalnego. Jednocześnie pozwala na zaspokojenie potrzeby bliskości i emocjonalnego wsparcia. W konsekwencji daje przestrzeń do rozwoju osobowego. Najczęstszą postacią intymnej relacji, w jaką wchodzą młodzi dorośli, jest małżeństwo. Stanowi ono wspólnotę dwóch różnych indywidualności. Obok realizacji zadań indywidualnych, tworzenia podstaw ekonomicznych rodziny oraz zaspokajania potrzeb uczuciowych, psychicznych, seksualnych czy społecznych jednym z najważniejszych zadań małżeństwa jest posiadanie i wychowanie potomstwa. Rodzina jest jedyną grupą społeczną, która poszerza się dzięki procesom biologicznym (Boyd, Bee, 2008; Harwas-Napierała, Trempała, 2014; Strelau, 2000; Trempała, 2011; Ziemska, 1975).

Biologiczne podstawy małżeństwa

Biologiczne podłoże jest integralną częścią natury ludzkiej oraz stanowi istotny czynnik w odniesieniu do tworzenia się, trwałości czy jakości funkcjonowania bliskich związków, szczególnie takich jak małżeństwo i rodzina. Wyniki badań pokazują, że partnerzy dobranych, szczęśliwych oraz harmonijnych związków małżeńskich łączą się na zasadzie podobieństwa genetycznego. Równie istotnym elementem prawidłowego funkcjonowania związku jest genetyczne podobieństwo podstawowych emocji, takich jak: miłość, radość, smutek, strach, zaskoczenie, gniew, obrzydzenie. U podstaw kształtowania się struktury związku małżeńskiego leżą takie potrzeby genetyczne, jak potrzeba doświadczenia, przejawiania miłości, potrzeba posiadania potomstwa w celu przekazywania genów następnym pokoleniom. W ramach podejścia genetycznego ważnym dla małżeństwa i innych bliskich związków jest tematyka przywiązania. Pełni ono rolę warunkującą przeżycie, prawidłowy rozwój, nawiązywanie i utrzymywanie kontaktów społecznych, w końcu wyboru partnera i utworzenia z nim związku małżeńskiego oraz posiadania i wychowywania potomstwa. Dla przywiązania interpersonalnego, a nawet romantycznego, jakim jest małżeństwo, istotną rolę odgrywają struktury neuronalne i neurohormonalne (Rostowski, 2010; Rostowski, Rostowska, 2014).

Czy przywiązanie do matki może być prototypem relacji małżeńskiej?

Przywiązanie kształtujące się od najwcześniejszego dzieciństwa może być prototypem relacji społecznych w okresie dorosłości. Więź między partnerami to proces przywiązaniowy, w którym pojawiają się podobne rodzaje indywidualnych zróżnicowań, jak w przypadku przywiązania między niemowlęciem i opiekunem podstawowym. Partnerzy w związkach romantycznych im bardziej bezpiecznie są do siebie przywiązani, tym bardziej pozytywne są ich relacje. Okazuje się, że czym bardziej styl przywiązania w związku jest zbliżony do bezpiecznego, tym większa jest intymność, namiętność, zaangażowanie oraz satysfakcja z bycia w danym związku. Tacy partnerzy lepiej radzą sobie również w sferze komunikacji oraz przejawiają mniej zachowań konfliktowych. Wyniki badań pokazały, że najbardziej pozytywne relacje tworzą osoby o ukształtowanym bezpiecznym stylu. Natomiast mniej korzys...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI