Jak więc wygląda funkcjonowanie osób z niepełnosprawnością w sferze seksualnej? Jak sobie radzą z zaspokajaniem własnych potrzeb? Jak pomóc tym, którzy borykają się z idącymi za tym trudnościami?
Seksualność a niepełnosprawność
Wśród panujących stereotypów dotyczących osób z niepełnosprawnością jednym z najbardziej dotkliwych jest przeświadczenie o tym, że potrzeba oraz atrakcyjność seksualna ich nie dotyczy bądź jest uznawana za temat tabu. Zgodnie z treścią zawartą w „Deklaracji Praw Seksualnych Człowieka” opublikowaną przez Światową Organizację Zdrowia Seksualnego (WAS) w 2002 r. wynika, że zdrowie seksualne to dobrostan fizyczny, emocjonalny, psychiczny i społeczny związany z seksualnością. Oznacza to, że każdy człowiek, bez względu na rasę, pochodzenie etniczne, płeć, religię, poglądy polityczne, orientację seksualną czy też niepełnosprawność posiada prawo do korzystania ze wszystkich praw seksualnych wymienionych we wspomnianej Deklaracji.
Wiedza na temat seksualności osób z niepełnosprawnościami rozwija się od kilku dekad, dzięki czemu specjaliści z różnych dziedzin nauki są w stanie pomagać w pozytywnym poznawaniu i rozwoju własnej seksualności – bez względu na rodzaj niepełnosprawności, a co za tym idzie – na ewentualne ograniczenia.
Seksualność osób z urazami i schorzeniami rdzenia kręgowego
Urazy rdzenia kręgowego niemal w każdym przypadku prowadzą do zaburzeń funkcjonowania seksualnego. Zaburzenia te można podzielić na stałe lub przejściowe, a także całkowite lub częściowe, zależnie od rodzaju urazu. Kluczowe znaczenie dla zaburzeń seksualnych ma poziom oraz rozległość uszkodzenia rdzenia kręgowego.
Należy pamiętać, że bezpośrednim skutkiem urazu rdzenia kręgowego jest zaburzenie funkcji rdzenia: ruchowych, czuciowych i autonomicznych. Ważnym czynnikiem w nawiązaniu do zaburzeń seksualnych jest wiek, w którym dochodzi do urazu. Statystyki mówią, że zdecydowanie częściej ofiarą urazu rdzenia kręgowego padają męż...
