Interwencje pozytywne Praca na zasobach w kontekście pracy nad poczuciem własnej wartości i własnej skuteczności w terapii depresji

Studium przypadku

Depresja jest jednym z najczęściej występujących zaburzeń psychicznych, które aktualnie dotyka nawet 280 mln ludzi na całym świecie [1]. Ze względu na to, że to zaburzenie afektywne jest jedną z głównych przyczyn samobójstw, a eksperci przewidują, że do 2030 r. stanie się także pierwszą najczęściej diagnozowaną jednostką chorobową na świecie, specjaliści działający w obszarze zdrowia psychicznego opracowują każdego roku nowe metody pomagające wspierać pacjentów zmagających się z tą chorobą.

Dużą skuteczność oraz łatwość stosowania wykazują metody poznawczo-behawioralne, które bazują na poznawczych modelach depresji. Modele te różnią się pomiędzy sobą w wielu kwestiach, ale bazują na kluczowym założeniu, że emocje powstają w wyniku poznawczej oceny doświadczanej sytuacji, a nie w wyniku jej obiektywnych cech. Pacjenci zgłaszający się do gabinetów z zaburzeniami depresyjnymi doświadczają nie tylko smutku, utraty zainteresowań oraz przyjemności z wykonywania ulubionych zajęć, ale również obniżonego poczucia własnej wartości oraz sprawczości. Mając to na uwadze, ciekawym urozmaiceniem repertuaru technik terapeutycznych wydają się metody zaczerpnięte z psychologii pozytywnej, która w odróżnieniu od klasycznej psychopatologii koncentruje się na zasobach, a nie na deficytach klienta. Techniki te to interwencje pozytywne, czyli proste, krótkie, poznawcze ćwiczenia, które skutecznie powodują wzrost dobrostanu i wzmacniają zdrowe relacje z innymi. Pomagają one nie tylko wzmacniać pozytywne emocje, uczucia czy zachowania, ale również modyfikować depresyjne przekonania na bardziej racjonalne, co umożliwia zmniejszenie doznawanego psychicznego cierpienia.

Poczucie własnej wartości a depresja

Poczucie własnej wartości jest konceptualizowane na tak wiele sposobów, że trudno jest podać jasną i zgodną definicję. Jakkolwiek byśmy nie chcieli jej zdefiniować, liczne badania wskazują na jej istotny wpływ na dobrostan oraz podatność na choroby psychiczne. Z punktu widzenia terapeutycznego istotne jest to, że choć jest to cecha względnie stała, to nie jest niezmienna. Niezależnie od tego, że na przestrzeni życia budują ją środowisko społeczne, rodzina i przyjaciele, a także wydarzenia życiowe o różnorodnym wpływie, to krótkoterminowe sukcesy, porażki, informacje zwrotne i trening są w stanie zauważalnie wpłynąć na poziom samooceny w rozumieniu globalnym [2].

Bez wątpienia niska samoocena powiązana jest z depresją. Obniżone poczucie własnej wartości jest jednym z kryteriów diagnostycznych depresji w DSM-5. 

W ostatnich latach badacze starali się znaleźć odpowiedź na pytanie, w jaki sposób te...

Ten artykuł jest dostępny tylko dla zarejestrowanych użytkowników.

Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się.

Przypisy