Depresja nastolatków – o towarzyszeniu klientce w zmaganiach z depresją z perspektywy psychoterapeutki

Studium przypadku

Depresja jest jednym z najpowszechniejszych rozpoznań z zakresu zdrowia psychicznego. Dotyczy osób w każdym wieku i w różnych sytuacjach życiowych, a jej częstotliwość stale rośnie (Vucenovic i in., 2023). Dotyka ponad 20% nastolatków (Dymowska, Nowicka- -Sauer, 2015). Adolescencja predysponuje do ujawniania się zaburzeń psychicznych (Oleszkiewicz, Senejko, 2013), ale ostatnie lata przyniosły dodatkowe obciążenia przekraczające nieraz zasoby ludzi, także starszych, ale szczególnie młodych.

Czynniki wpływające na rozwój depresji

Pandemia COVID-19 i związana z nią izolacja społeczna, zmieniony system nauczania, przeniesienie niektórych obszarów życia do świata wirtualnego i narażenie na ryzyko z tym związane, niepewność dotycząca przyszłości, niekiedy trudności zdrowotne czy ekonomiczne w rodzinie, oddalenie od przyjaciół (Vucenovic i in., 2023) – to wszystko doprowadziło do znaczącego wzrostu rozpoznań depresji wśród młodych ludzi, a szczególnie dziewcząt (Hollenstein i in., 2021), choć przecież już wcześniej wskaźniki epidemiologiczne były bardzo wysokie. Dodatkowo polska młodzież doświadcza pośrednio wojny w Ukrainie i oczywiście ukraińscy chłopcy i dziewczęta zamieszkujący aktualnie w Polsce są nią dotknięci bezpośrednio, a ich emocjonalne koszty są jeszcze większe. Wojna tocząca się tak blisko zachwiała poczuciem bezpieczeństwa młodzieży również w naszym kraju. O ile bardziej odporne osoby w większości zapewne uporały się z emocjami przeżywanymi ze szczególną intensywnością zimą i wiosną 2022 r., to u adolescentów o zwiększonej wrażliwości i podatności na niepokój te emocje mogły okazać się czynnikiem spustowym problemów natury psychicznej.

Te dodatkowe czynniki nałożyły się na typowe, bowiem w tym wieku depresja ujawnia się często na styku uwarunkowań biologicznych, społecznych, w tym rodzinnych i rówieśniczych, oraz psychologicznych. Czynniki związane z podatnością biologiczną na zaburzenia nastroju wiążą się z „niewielkim wpływem bardzo wielu genów, który często ujawnia się dopiero na skutek niekorzystnych wydarzeń życiowych” (Ambroziak i in., 2021). W kontekście planowania terapii bardzo ważna jest ocena czynników ryzyka psychologicznych i społecznych. Te pierwsze to na przykład:

  • ruminacyjny styl myślenia,
  • koncentracja na analizie bodźców prowadzących do emocji przeżywanych jako negatywne,
  • wrażliwość na sygnały społeczne,
  • tendencja do interpretowania ich jako skierowanych przeciwko sobie (Spence, Reinecke, 2005).
     

Na kontekst społeczny rozwoju nastolatka składa się oczywiście grupa rówieśnicza i rodzina. Jasne jest, że to rówieśnicy w tym wieku stają się „lustrem”, w którym młoda osoba chce się przeglądać, relacje z nimi motywują do usamodzielnienia się od rodziny. Problemy doznawane w obszarze rówieśniczym należą do najgłębiej przeżywanych. Jednym z najtrudniejszych doświadczeń wzmagającym ryzyko depresji jest wiktymizacja (Brendgen  i in., 2019). Podczas terapii nierzadko okazuje się, że miała ona miejsce w przeszłości, ale naruszyła poczucie bezpieczeństwa i wartości młodej osoby, a skutki krzywdy przeżytej w dzieciństwie obserwuje się w adolescencji – w czasie, kiedy młoda osoba kształtuje w bardziej świadomy sposób obraz siebie i sięga podczas tej pracy także do doświadczeń przeszłych.

W życiu rodzinnym istotne dla dobrostanu młodej osoby jest między innymi to, w jaki sposób komunikują się członkowie rodziny, jakie jest nasilenie konfliktów i strategie ich rozwiązywania, czy młoda osoba otrzymuje potrzebne jej w trudnościach wsparcie (Sheeber i in., 2001).

Niekorzystna konstelacja tych i innych (Kubiak, 2021). czynników może prowadzić do rozwoju depresji. Jej objawy nie są odmienne u nastolatków w porównaniu do innych grup wiekowych, ale ich ekspresja może być specyficzna. Ocenie podlega: nastrój, utrata zainteresowań i przyjemności płynących z ulubionych dotąd aktywności, problemy z motywacją, zniekształcony obraz siebie, poczucie niedopasowania do innych, zakłócenia funkcji poznawczych, problemy ze snem, z jedzeniem, z wagą, przy czym obraz tych objawów różni się w zależności od wieku i stylu życia dotkniętych depresją osób. Obserwuje się na przykład, że obniżony nastrój u młodzieży częściej niż u dorosłych wiąże się z drażliwością i poczuciem samotności, w tym okresie życia ze smutkiem wiąże się silnie występowanie płaczu, z anhedonią negatywny stosunek do szkoły, z negatywnymi uczuciami wobec siebie negatywny obraz własnego ciała. To tylko niektóre cechy charakterystyczne depresji u adolescentów (Kubiak, 2021). Zawsze należy dopytać jeszcze o samookaleczenia częste w przebiegu depresji wieku dorastania, o myśli i próby samobójcze, zwłaszcza w kontekście charakterystycznej dla młodych impulsywności, o używki, deprywację snu, problemy z jedzeniem – wpisują się one w styl życia wielu młodych ludzi i jako takie bezwzględnie wymagają monitorowania. Duża amplituda objawów, ich zmienność i tendencja do fluktuacji są charak...

Ten artykuł jest dostępny tylko dla zarejestrowanych użytkowników.

Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się.

Przypisy