Ciało wyraża zniecierpliwienie, gniew, brak wiary, zaufania, często nienawiść i skrytość. Stąd zaciśnięte usta u dzieci, przygarbione ramiona, nerwowe ruchy rąk i niepokój wewnętrzny u dziecka. Taniec pełni rolę niewerbalnej ekspresji emocji – opowiada o kłopotach, zmartwieniach, zadawnionych kompleksach, o tym, co nasze ciało pamięta. W tańcu zrzucamy swoje maski, odzyskujemy własny rytm, płynność ruchów, grację i oczyszczamy się z negatywnych emocji.
Zabawy taneczne i gry ruchowe wpływają korzystnie na wszechstronny rozwój dzieci: wyrabiają poczucie rytmu, estetykę ruchu i wrażliwość muzyczną, wyobraźnię przestrzenną, a także kształtują wolę, charakter, rozwijając takie cechy, jak: samodzielność, śmiałość, pomysłowość, panowanie nad sobą i zdyscyplinowanie. Muzyka ma zdolności harmonizowania relacji dziecka ze światem.
Wychowawcze funkcje muzyki
Zarówno przedszkole, jak i szkoła poprzez sztukę powinny rozwijać u dziecka potrzeby intelektualne, ekspresyjne, estetyczne, emocjonalne i kulturowe. Sztuka może pomagać w zrozumieniu życia, uczy żyć, tłumaczy życie, objaśnia je.
Taniec ma swoją szczególną funkcję – pozwala redukować negatywne emocje, stres oraz napięcie ciała i umysłu. Harmonia ciała i umysłu ułatwia poznanie siebie i swoich emocji, a także uczy porozumiewania się z innymi.
Muzyka jest jedną ze sztuk, która najbardziej fascynuje dziecko, dlatego należy dbać o to, aby przekazywać dzieciom dobre wzorce, aby nie zepsuć lub nie zaburzyć ich wyczucia estetycznego. Już od najmłodszych lat dziecko powinno być wprowadzane w „tajemniczy” świat muzyki. Kontakt dziecka z muzyką nie rodzi się sam, powstaje on pod wpływem celowego kontaktu inicjowanego w obszarze wychowania i edukacji przez szkołę i rodziców (Górniok-Naglik, 2000).
Przejawem twórczej p...
