Baśnie pomagają dziecku w odkrywaniu własnej tożsamości i swojego powołania, wskazując zarazem, jakich potrzebuje ono doświadczeń, aby rozwinąć swój charakter.
Bruno Bettelheim
Obserwowanie wyżej wymienionych reakcji u przedszkolaka powinno sprowokować nas do jak najszybszego interweniowania, gdyż konsekwencje mogą rzutować na ogólny proces dojrzewania emocjonalnego. Możemy więc wdrażać w swoje codzienne zajęcia aktywności, dzięki którym wesprzemy proces redukcji napięć i stresu. Jednym z doskonałych i łatwo dla nas dostępnych narzędzi są bajki terapeutyczne (Strelecka, 2010).
Stres przedszkolaka, tym bardziej jego przewlekła forma, jest zjawiskiem, nad którym świat nauk pedagogicznych i psychologicznych pochyla się od niedawna. Zainteresowane problematyką osoby znajdą wiele publikacji, poradników i monografii na temat tychże emocjonalnych wyzwań, których doświadczają dzieci w wieku szkolnym. Wynika to głównie z faktu, iż w poprzednich dekadach w przypadku wyżej wymienionych zagadnień najmłodszych uczestników procesu edukacji koncentrowano się na tych żyjących w rodzinach trudnych i dysfunkcyjnych (ekonomicznie, pielęgnacyjnie, emocjonalnie, kulturowo, poznawczo, społecznie itp.). Dzieci pochodzące z normatywnie funkcjonujących domów nie były dość często brane pod uwagę. Być może przez założenie, iż wiek przedszkolny charakteryzuje się głównie zabawą lub też z uwagi na społeczną zmianę wrażliwości na sposoby wychowania. W przeciągu ostatnich trzydziestu lat doszło do wielkich transformacji w myśleniu o relacji rodzic – dziecko, nauczyciel/wychowawca – dziecko: od zgody na klapsy, przez wychowanie bezstresowe po budowanie relacji opartej na rozmowie, zrozumieniu i dbaniu o adekwatną do wieku dziecka niezależność (Glaser, 2002, 2011).
Studium przypadku
Na potrzeby niniejszego artykułu pragnę przytoczyć Państwu przypadek chłopca uczęszczającego do najstarsz...
