Czas pandemii może uruchamiać w nas różne doświadczenia emocjonalne – zarówno te, bezpośrednio odpowiadające na sytuację, w której się znajdujemy, czyli strata, adaptacja do nowej sytuacji, zmiana, ale również może zaktywizować stare schematy, ożywić „uśpione” doświadczenia, przeżycia lub, używając innego języka, osłabić dotychczasowe mechanizmy obronne, jakie człowiek stosuje, aby radzić sobie z trudnymi doświadczeniami wewnętrznymi. Ta perspektywa patrzenia może pomóc nam lepiej wspierać i towarzyszyć klientom w procesie terapii, aby nie pozostać we wtórnych doświadczeniach, a docierać do pierwotnych.
