Współpraca z rodzicem w psychoterapii poznawczo-behawioralnej dzieci i młodzieży

Metody terapii

Dzieci i nastolatki działają w ramach złożonego systemu społecznego łączącego istotne wpływy rodziny, opiekunów, przyjaciół i szkoły. Ważne, by uznać ich istnienie i zaangażować je w terapię (Stallard, 2021). Rodzina to najważniejsze środowisko dziecka. Na każdym etapie jego życia szczególną rolę odgrywają rodzice. Dlatego wydaje się niemożliwe prowadzenie takiej terapii bez udziału rodziców czy opiekunów. Zwłaszcza że wzrasta liczba dowodów wskazujących, iż włączenie rodziców w terapię poznawczo-behawioralną ich dzieci może przynieść dodatkowe korzyści (Barrett, 1996; Mendlowitz, 1999; Lawrence, 2021).

Rodzic w psychoterapii CBT dziecka i nastolatka

Specjaliści już od wielu lat zwracają uwagę na potrzebę włączania rodziców w proces terapii dzieci i młodzieży. Zaangażowanie rodziców młodego klienta w psychoterapię zwiększa szanse jej powodzenia (Kołakowski, 2021; Mendlowitz, 1999). Peter J. Lawrenc i in. dokonali obszernego przeglądu badań dotyczących wpływu zaangażowania rodziców w leczenie dzieci i młodzieży z zaburzeniami lękowymi i depresyjnymi. 
Garcia–Lopez L. J. i in., Tompson M. C. i in., Barrett P. M. i in., wykazali, że zaangażowanie rodziców korzystnie wpływa na terapię dziecka. Natomiast w badaniach Reynolds S. A. i in., Maaike H. i in., Heyne D. i in., wykazano, że dzieci i młodzież osiągnęły korzyści z terapii CBT, niezależnie od stopnia zaangażowania rodziców (Lawrence, 2021). Przegląd wykazał, że zaangażowanie rodziców w terapię dziecka z zaburzeniami lękowymi i depresyjnymi daje korzyści, ale są ograniczone dowody na większą skuteczność takiej terapii. Nadal jest to przedmiotem dyskusji. Co nie zmienia faktu, że w przypadku tej grupy wiekowej utrudnione jest prowadzenie psychoterapii bez udziału rodziców. Zwłaszcza że im młodszy/młodsza jest nastolatek/nastolatka, tym większego wsparcia opiekunów potrzebuje w walce z chorobą (Ambroziak, Kołakowski, Siwek, 2019).
Może mieć to korzyści dla rodziców, a także dla dzieci i młodzieży (Lawrence, 2021) i jest potrzebnym uzupełnieniem pracy indywidualnej (Verduyn, Roger, Wood, 2022). Elementy poznawczo-behawioralnej pracy z rodziną, którą prowadzi ten sam terapeuta, są ściśle związane z indywidualną terapią dziecka (Piacentini, 2018). Jednym z takich elementów jest psychoedukacja, ale też praca nad negatywnymi przekonaniami na temat zaburzenia czy praca nad eliminowaniem objawów występujących u dziecka czy nastolatka, np. udział w eksperymentach behawioralnych czy ekspozycji z powstrzymaniem reakcji, wspólna praca nad zachowaniami zabezpieczającymi, które polegają na wykonywaniu lub unikaniu przez dziecko pewnych czynności, które mają zapobiec katastrofie, a w rzeczywistości podtrzymują zaburzenie.

STUDIUM PRZYPADKU
Do gabinetu psychoterapeuty została przyprowadzona przez rodziców dwunastolatka. Rodzice zauważyli, że córka przestała uczestniczyć w lekcjach online, a za każdym razem, kiedy ją do tego przymuszali, bardzo płakała. Niepokój wzbudzały też przesadne i dziwaczne zachowania dziewczyn...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI