Pojęcie traumy jest coraz bardziej powszechne w naszym kraju. Coraz więcej osób jest świadomych, że trauma to nie tylko doświadczenie przemocy czy wojny, ale również brak wytworzenia prawidłowej relacji między rodzicem a dzieckiem czy brak zaspokajania jego potrzeb. Warto tutaj wspomnieć o pojęciu traumy wczesnodziecięcej, która dotyczy zaburzonej więzi pomiędzy opiekunem a dzieckiem, co rzutuje na jego dalszy rozwój. Relacja niedająca poczucia bezpieczeństwa niesie za sobą spore konsekwencje dla zdrowia psychicznego (Szczepaniak A., Zaburzenia więzi jako efekt wczesnodziecięcego krzywdzenia dziecka, (w:) Dziecko Krzywdzone. Teoria, badania, praktyka, 2016, 15(3)).
Doświadczenie traumy
Układ nerwowy dziecka jest mniej odporny na szkodliwe działanie czynników zewnętrznych niż u osoby dorosłej. Im wcześniej pojawią się szkodliwe czynniki, tym mocniej mogą one powodować zaburzenia, nieprawidłowości w funkcjonowaniu czy rozwoju. Poznanie nieprawidłowych wzorców zachowań i utrwalenie ich może rzutować na dalsze lata jego życia.
Możemy rozpoznać różne kategorie krzywdzenia dzieci. Wśród nich można wyszczególnić: przemoc fizyczną czy emocjonalną, wykorzystanie na tle seksualnym, zaniedbywanie dziecka poprzez niezaspakajanie jego potrzeb fizycznych i psychicznych. U dzieci również może rozwinąć się PTSD (zespół stresu pourazowego; http://www.ppn.ipin.edu.pl/aktualne/2013/2/08_PPiN_04-2012Z.pdf, dostęp: 19 lipca 2022).
Wydarzenia traumatyczne u dzieci mogą powodować między innymi lęk o bezpieczeństwo swoje i innych, lęk przed tym, że sytuacja się powtórzy, depresję, zmiany w zachowaniu, objawy psychosomatyczne, zwiększoną wrażliwość na bodźce dźwiękowe oraz wiele innych objawów.
Wsparcie dziecka
Chcąc udzielić wsparcia dziecku, które doświadczyło traumy, należy pamiętać, aby metody pracy dostosować do wieku, potrzeb oraz możliwości psychofizycznych. Na pierwszym etapie wsparcia ważna jest stabilizacja. Zapewniamy dziecku poczucie bezpieczeństwa (uwalniamy dziecko od sytuacji zagrożenia, czyli na przykład w sytua...
