W definicji psychiatrycznej, do której zwykle odwołują się amerykańscy psychoterapeuci, trauma jest rozumiana jako psychiczna i behawioralna reakcja na zdarzenie(-a), które wywołało stres w stopniu przytłaczającym zdolności osoby do radzenia sobie z emocjami i uczuciami, stwarzając poczucie bezradności, umniejszając poczucie własnego ja oraz zdolność do odczuwania szerokiego spektrum emocji, uczuć i doświadczeń (Herman 2015).
Najnowsza wersja amerykańskiej „biblii” psychiatrycznej – The Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, znanej w skrócie jako DSM-5-TR w edycji z marca 2022 r. – definiuje traumę jako doświadczenie „rzeczywistego lub odczutego zagrożenia śmiercią, poważnymi obrażeniami lub przemocą seksualną” (DSM-5-TR, wyd. 2022). Zespół stresu pourazowego (PTSD) do 2017 r. klasyfikowany jako rodzaj stanów lękowych, w DSM-5 został przeklasyfikowany jako zaburzenie psychiczne wywołane traumą lub głębokim stresem (DSM-5 Updated, wyd. 2017).
Trauma, PTSD i uraz moralny
Podobnie jak trauma, PTSD jest definiowane i diagnozowane poprzez zespół symptomów. Jest ono rezultatem intensywnego i długotrwałego doświadczenia stresu psychicznego wywoływanego bezpośrednim doświadczeniem lub byciem świadkiem (exposure) wewnętrznych lub zewnętrznych sygnałów emocjonalnych (psychological cues), symbolizujących lub przypominających aspekt zdarzenia traumatycznego (North, 2009). PTSD diagnozujemy na bazie ośmiu zespołów kryteriów:
- Stresory – doświadczenie bezpośrednie; bycie świadkiem traumy innych; wiadomość o traumie bliskich; doświadczenie zapośredniczone, np. w związku z pracą lub kontaktem z traumatyzującymi informacjami (trauma wtórna i trauma zapośredniczona);
- Nawroty w formie niechcianych wspomnień i myśli; koszmary; flashbacki; stres emocjonalny wywołany wspomnieniem traumy; reakcje fizyczne wywołane wspomnieniem traumy;
- Unikanie stymulatorów wywołujących zwi...
