W praktyce klinicznej zwykle mamy do czynienia z osobami w kryzysie. Jak wiadomo, nie każdy pacjent trafia do specjalistycznego Ośrodka Interwencji Kryzysowej lub ma potrzebę i możliwość skorzystania z takiej pomocy. Psychologowie i psychoterapeuci stoją więc przed wyzwaniem pracy z osobami w ostrym stanie kryzysowym, zazwyczaj bez możliwości wykorzystania zasobów zespołu interwencji kryzysowej, czyli wsparcia prawnika, pracownika socjalnego, asystenta rodziny itp. Praca z osobą w kryzysie jest wymagająca i może być obciążająca dla interwenta.
Autor: Katarzyna Konczelska
Psycholog, trener, interwent kryzysowy. Posiada doświadczenie w pracy z osieroconymi rodzicami, rodzinami, w których doszło do śmierci samobójczej, osobami doświadczającymi różnych kryzysów i traum. Prowadzi konsultacje, interwencje oraz grupy wsparcia dla rodziców po śmierci dziecka, a także poradnictwo psychologiczne i terapię krótkoterminową. Pracuje w Fundacji Rozwoju i Promocji Psychoterapii w Zabrzu, gdzie m.in prowadzi szkolenia z zasad prowadzenia grup wsparcia dla specjalistów.
Każdego roku w Polsce umiera kilka tysięcy dzieci i młodych dorosłych. Dodatkowo dochodzi do kilkudziesięciu tysięcy poronień, co sprawia, że corocznie przybywa kilkanaście tysięcy rodziców po stracie. Żyją pomiędzy ziemią a niebem, w rozpaczy i tęsknocie, szukając swojego miejsca i próbując poradzić sobie z niewyobrażalnym bólem. Część z nich szuka pomocy, wsparcia w internecie, część w gabinetach specjalistycznych, część pogrąża się w cierpieniu, odcinając od świata. Od kilku lat działają w Polsce grupy wsparcia dla osieroconych rodziców. Zarówno profesjonalne, jak i samopomocowe. O tym, czym się różnią i jakie mogą przynieść korzyści, przeczytają Państwo poniżej.